«از آن روزی بترسید که خدای نکرده یکی از «ایام الله» پیدا بشود و مردم زاغه نشین بفهمند در باطن ذات شما چیست، و یک انفجار حاصل بشود؛ آن روز فاتحه همه ما را می‌خوانند!» خیزش خودجوش محرومان، که از دیماه ۹۶ در اعتراض به گرانی افسارگسیخته و وضعیت معیشتی از شهر مشهد و نیشابور آغاز شد و به سرعت بیش از یکصد شهر ایران از شرق تا غرب و از شمال تا جنوب ایران را دربرگرفت، هر چند با سرکوب و کشتار و زندان موقتاً توانستند شعله‌های ملتهب خشم آنها را کنترل کنند، همچون آتش زیر خاکستر و اینبار گسترده‌تر و ملتهب‌تر از قبل، مجدداً در آبانماه ۹۸ سراسر ایران را دربرگرفت. جنایتکاران حاکم، گُرازهای وحشی تا دندان مسلح خود را برای نشان‌دادن «اقتدار» به جان جوانان محروم و له شده و جان به لب رسیده انداختند تا سراسر ایران را به جبهه جنگی طبقاتی و نابرابر تبدیل کنند …

از زمانی که امپریالیسم آمریکا خاک افغانستان و عراق را در منطقه اشغال کرده است، به افزایش تعداد پایگاه‌های تجاوزکارانه نظامی در منطقه دست‌زده و از فروش تسلیحات نظامی میلیاردها دلار سود برده است. سیاست ایجاد تنش، آشوب در افغانستان، عراق، سوریه و یمن که منجر به کشته شدن صدها هزار انسان شده است، مورد حمایت و استفاده آمریکاست. این سیاست ضدبشری موجی از مقاومت خلق‌ها و دولت‌های منطقه را علیه دولت آمریکا و متحدان‌اش در منطقه برانگیخته است. آمریکا با اقدامات غیرقانونی، نقض قوانین بین‌المللی، حق حاکمیت ملی کشورها، تروریسم آشکار، تجاوز به کشورهای مستقل و تأسیس «القاعده» و «داعش» در منطقه وضعیت متشنج و ناامنی در جهان ایجاد کرده است. اصابت تاسف‌آور موشک ایران به هواپیمای اوکرائین محصول همین سیاست قانون جنگل است که آمریکا به همه ممالک جهان تحمیل کرده است. ترور سردار قاسم سلیمانی، یک مقام رسمی و نظامی ایران، که با گذرنامه دیپلماتیک برای تشنج‌زدائی …

روز جهانی «نه به جنگ علیه مردم ایران!» فعالان حزب کار ایران (توفان) در مرکز آلمان در شهر فرانکفورت در همکاری با گروه برگزارکنندۀ «کارگاه صلح و آینده در شهر فرانکفورت» و در هماهنگی با نمایشات اعتراضی در سایر کشورهای جهان، روز شنبه ۲۵ ژانویه ۲۰۲۰ ساعت ۱۱ صبح در مرکز شهر فرانکفورت به نام «رومربرگ» به همراه دیگر شرکت‌کنندگان و مخالفان جنگ گردهم آمدند. مخرج مشترک توافق شرکت‌کنندگان در این تظاهرات اعتراض علیه سیاست‌های جنگ‌طلبانۀ امریکا علیه ایران؛ خواست خروج امریکا از کشورهای عراق، افغانستان، لیبی، سوریه و دیگر کشورهای منطقه و خروج از خاورمیانه جهت تنش‌زدایی؛ پایان‌دادن به تحریم‌ها و لزوم همبستگی خلق‌های منطقه بود. این جمع ضمن محکوم‌کردن ایالات متحده امریکا، که با ترور قاسم سلیمانی یک مقام رسمی و دیپلماتیک ایران موجب افزایش تنش و تشدید تشنج در منطقه به نفع اهداف راهبردی امپریالیسم آمریکا گشت، بر این باور است که قتلِ این مقامِ ایرانی توسط …

یکی از شعارهای ارتجاعی که اخیراً در برخی از تظاهرات ضدرژیمی در ایران سر داده می‌شود، همین شعار «دشمن ما همینجاست، دروغ میگن آمریکاست!» است. این شعار که باب دندان لاشخوران بین‌المللی است، امپریالیسم آمریکا را دوست مردم ایران و نه دشمن جلوه می‌دهد و تحریم‌های ضدانسانی و غیرقانونی اقتصادی را از جانب دوست در حمایت از ملت ایران و تضعیف رژیم تئوریزه و به خورد مردم می‌دهد. اگر این شعار از جانب برخی از مردم نادان ناآگاهانه مورد حمایت قرارگرفته است، اما از جانب طیفی از جریانات سیاسی آنهم با رنگ و لعاب «چپ» آگاهانه برای خاک‌پاشاندن در چشم مردم تبلیغ می‌شود و بی‌شرمانه امپریالییسم آمریکا را، این بزرگ‌ترین تروریست دولتی جهان و ناقض حقوق ملل و حقوق بشر، که چندین کشور را در دو دهه اخیر در خاورمیانه به خاک و خون کشیده و ویران کرده است، بی‌خطر و دوست مردم ایران جلوه می‌دهند. این «چپ»های پُرو امپریالیستی …

ترامپ آتش افروز می تواند جهان را به آتش بکشد. مهم نیست که دولت “نگران” باشد. نروژ باید تحریکات جنگی آمریکا را محکوم کند! نه به شرکت نروژ درجنگ! قتل ژنرال قاسم سلیمانی در روز جمعه ۳ ژانویه باید توسط همه کسانی که خواهان صلح و حداقل احترام به قوانین بین المللی است محکوم شود. سلیمانی رهبر نیروهای نخبه نظامی ایران و درنزدیکی بالاترین مقام دستگاه قدرت بود. ماهیت رژیم به دولت دیگری حق تصفیه را نمی دهد. این حل و فصل را می توان با این واقعیت مقایسه کرد که ایران یک جنرال چهار ستاره آمریکایی را در زمینه تجارت در مکزیک به قتل رساند – با این تفاوت که سلیمانی در اکثریت هلال های تحت نفوذ شیعه که از لبنان تا یمن امتداد یافته است از مقام والایی برخوردار بوده است. این قتل توسط هواپیمای بدون سرنشین با دستور مستقیم رئیس جمهور دونالد ترامپ در بغداد عراق اتفاق …

روشن است کسی که شعار “سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی” را طرح می­‌کند و امر کسب قدرت سیاسی را در دستور کار خود و یا دیگران قرار می‌­دهد، باید خود روشن کند که این حکومت را با چگونه حکومتی می­‌خواهد تعویض نماید. تا اینجا، گفتار وی تنها در عرصه تئوری حرکت می‌­کند و برای بیان چنین سخنانی میدان پیش‌گوئی و بیان آرزوها بسیار گسترده است، بدون آنکه نتایج عملی‌­ای بر آن مترتب باشد. مسئله کسب قدرت سیاسی در یک مبارزه سیاسی، تنها یک دورنماست و نه الزاما واقعیت روز که فوریت و جنبه عملی داشته باشد. برای تعیین شعارهای تاکتیکی روز – و نه خواست‌های دور، که سمت حرکت را روشن می­‌کنند، باید وضعیت سیاسی کنونی را مد نظر قرار داد و نه شرایط آرزوئی را. بدون تحلیل مشخص از شرایط مشخص، که شامل وضعیت درونی و بیرونی ایران و شرایط عینی و ذهنی جامعه ما می­‌شوند، نمی‌­شود تاکتیک‌های روز مبارزه …