رفیق نصرالله جعفر نژاد
اولین توفانی شهید
رفیق شهید نصرالله جعفرنژاد از اولین رفقای توفان شاخهﯼ بجنورد بود که به اتفاق سایر همرزمانش در راه رهائی خلقﻫﺎﯼ ایران از قید و بند امپریالیسم و رژیم دست نشاندهﯼ پهلوی ٬ مبارزه می کردند.
این رفقا در سال ١٣٤٩ مورد شناسائی و پیگرد شدید رژیم فاشیستی شاه و ساواک قرار می گیرند که متعاقب آن قریب به ٦۰ نفر از رفقای ما طی چند تهاجم به تهران٬ خراسان و اصفهان توسط دژخیمان پهلوی دستگیر می شوند. رفیق جعفرنژاد که از اعضای فعال شاخهﯼ بجنورد بود و در بین دهقانان زحمتکش بجنورد و در پوشش آموزگاری به فعالیت انقلابی مشغول بود بالطبع نمی توانست مورد کینه و نفرت آدمکشان رژیم پهلوی نباشد و از این جهت تحت وحشیانه ترین شکنجهﻫﺎ قرار نگیرد. و وقتی که ساواک مشهد در مقابل ارادهﯼ پولادین رفیق که از آرمان خلق و از اندیشهﯼ انقلابی مارکسیسم ــ لنینیسم نشأت می گرفت٬ نتوانست کاری از پیش ببرد٬ او را به تهران انتقال داده و به دژخیمان اوین می سپارند. رفیق جعفرنژاد مدتﻫﺎﯼ مدید تحت بدترین شکنجهﻫﺎﯼ جلادان اوین قرار می گیرد٬ اما اسرار خلق را در سینه محفوظ می نماید و لب از لب باز نمی کند. او ذلت تسلیم بر دژخیمان را به مرگ پر افتخار و غرور آفرین٬ در راه خلقﻫﺎﯼ ایران و در راه طبقهﯼ کارگر ترجیح می دهد و عاقبت پس از شکنجهﻫﺎﯼ طولانی در ١٣ دی ١٣٤٩ در زیر این شکنجهﻫﺎﯼ وحشیانه به شهادت می رسد و با خون خویش نهال احیای حزب طبقهﯼ کارگر ایران٬ حزب کار ایران را آبیاری می کند.
رژیم شاه از بیم خشم مردم هیچ گاه از این جنایت رذیلانه نامی نبرد و حتی پیکر تکه پاره شدهﯼ وی را نیز به خانوادهﺍش تسلیم نکرد. ما رهروان راه پرافتخار این رفیق ارزنده خاطرهﯼ تابناک او را هیچ گاه فراموش نکرده و نام و راهش را با فعالیت مستمر در سازمانی که او بدان عشق می ورزید و در آرزوی احیاء آن بود جاودانه زنده خواهیم داشت.