حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
رفیق محمد جواد عرفانیان در سال ١٣٣۴ در یک خانوادهﯼ زحمتکش در یکی از محلات جنوب تهران چشم به جهان گشود. با وجود مشکلات اقتصادی با پایمردی تا سال نهم دبیرستان به تحصیل ادامه داد. از سن ١۵ سالگی بر بازوی پر توان خود تکیه زد و به کارگری مشغول شد. روزها کار می کرد و شبﻫﺎ به مدرسه می رفت.
رفیق محمد جواد قهرمانانه کمر به خدمت آرمان طبقهﯼ کارگر بست. او بازو به بازوی رفیق مهدی اقتدارمنش و دیگر رفقای حزبی در گسترش صفوف حزب در میان کارگران همرزم خود کوشید. در بالا بردن آگاهی طبقاتی کارگران بسیاری از کارخانهﻫﺎﯼ تهران آن نقشی را ایفا کرد که ففط شایستهﯼ یک کمونیست واقعی بود. رهبری آگاهانه و شجاعانهﯼ این رفیق به همراه رفیق مهدی در جریان اعتصاب کارگران شهرک اکباتان در دوران حکومت سیاه پهلوی ٽابت نمود که حرکت متشکل و آگاهانه کارگران تحت رهبری عناصر آگاه این طبقه است که می تواند ضربهﯼ اصلی را بر پیکر نظام پوسیدهﯼ سرمایهﺪاری وارد سازد. او ایمان داشت که کاخﻫﺎﯼ استعمار را تنها به نیروی غلبه ناپذیر تودهﻫﺎ می توان در هم ریخت٬ از این رو همواره در پیشاپیش تودهﻫﺎ حرکت می کرد و در مبارزات دشوار طبقهﯼ کارگر همیشه سرمشق تودهﻫﺎ بود. زندگیش سراسر حرکت بود و تلاش٬ تلاش برای آگاه ساختن کارگران٬ تلاش برای سازماندهی کارگران٬ تلاش برای گسترش صفوف حزبش و تلاش برای رهائی طبقهﯼ کارگر از قید بردگی و استٽمار.
رفیق محمد جواد عرفانیان به همراه رفیق مهدی اقتدارمنش در راه پیروزی انقلاب دموکراتیک تودهﺍﯼ در جریان فتح یکی از پادگانﻫﺎ در مقدم ترین صفوف قرار گرفت و به تودهﻫﺎ آموخت که به دشمن طبقاتی نباید امان داد و همهﯼ دژهای او را باید بدون تزلزل در هم کوبید. رفیق در جریان تصرف پادگان در ٢١ بهمن ۵٧ در بالای اولین تانک تسخیر شده قرار گرفت و تفنگ خود را به علامت پیروزی بالا برد٬ در این هنگام گلولهﻫﺎﯼ دشمن زخم خورده به او اصابت نمود و رفیقمان را به شهادت رساند. او در سراسر زندگی حماسی خود پیام آور مبارزه علیهﯼ ستم ملی و طبقاتی بود و این چنین است که امروزه ما رفقای متشکل در حزب کار ایران از زندگی او و از ایدئولوژیش الهام گرفته و با او و دیگر رفقای شهیدمان عهد می کنیم که راه پر افتخارشان را تا پایان ادامه دهیم.
یاد او جاودان و راهش پررهرو باد
