رفیق حجت آلیان (کیومرٽ)

اطلاعیه به مناسبت شهادت

رفیق حجت آلیان (کیومرٽ)

رفیق حجت آلیان (کیومرٽ) کمونیست برجسته و خستگی ناپذیر آرمان طبقه کارگر٬ بدست جلادان رژیم جنایت پیشه جمهوری اسلامی شهید گردید.

رفیق حجت در سال ١٣٣۵ در خانواده ای زحمتکش در شهر چالوس بدنیا آمد و از همان کودکی با ستم و بهره کشی جامعه طبقاتی آشنا گردید. به خاطر علاقه شدید به آموختن٬ در حین کار کردن به تحصیل پرداخت و پس از اخذ دیپلم٬ درسال ١٣۵٣ برای ادامه تحصیل به فرانسه رفت. رفیق کیومرٽ مدت کوتاهی بعد از ورود به شهر تور در فرانسه چهره محبوب ایرانیان مقیم این شهر شد. در همان اوان با سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان آشنا گردید و ازآن لحظه به بعد تمام توانایی و شور انقلابی خود را در درون سازمان توفان و سپس حزب کار ایران در خدمت به آرمان طبقه خود نهاد. تا پیش از انقلاب بهمن ماه ۵٧ یکی از فعالین  کنفدراسیون در صفوف فدراسیون فرانسه بود و در آستانه انقلاب به یاران حزبی خود در ایران پیوست.

 رفیق “کیو” پس از بازگشت به ایران در شهر زادگاهش چالوس به گسترش هسته های حزبی پرداخت و از آنجایی که در میان مردم شهر از محبوبیت خاصی برخوردار بود از همان آغاز خشم و کینه ارتجاعیون مذهبی را متوجه خود ساخت. بارها مورد حمله اوباشان اسلامی قرار گرفت و عاقبت هنگامیکه اقامت در چالوس برایش خطری جدی به همراه داشت به دستور حزب به زندگی مخفی در تهران ادامه داد٬ تا اینکه درسال ۶٢ هنگام گذشتن از خیابانی در تهران بطور تصادفی شناسایی و دستگیر شد. “رفیق کیو” آنگونه که شایسته کمونیستهاست در سیاهچالهای جمهوری اسلامی به آرمانهای طبقاتی خود وفادار ماند و علیرغم شکنجه های فراوان اسرار تشکیلاتی و ماهیت فعالیتهای خود را پنهان داشت.

در زندان رفیق “کیو” نمونه یک کمونیست در بند بود٬ روحیه شاد و سر زنده و امید همیشگی او به آینده تابناک زحمتکشان الهام بخش همه زندانیانی میشد که با این رفیق روبرو میگردیدند. رژیم جنگ و و جنایت جمهوری اسلامی٬ این لکه ننگ تاریخ بشری٬ بعد از شکست فضاحت بار در جبهه های جنگ و بی آبرو شدن بیشتر در افکار عمومی داخلی و خارجی٬ از روی عجز و درماندگی هجوم بربرمنشانه ای را به تلافی این شکست علیه زندانیان سیاسی در بند آغاز کرد تا بلکه بتواند وجود منحوس و فاشیستی خود را چند صباحی بیشتر حفظ کند. رفیق حجت آلیان نیز از جمله رفقایی بود که در این یورش رژیم٬ اوائل آذر ماه در زندان اوین تیرباران شد. رژیم خمینی به عبٽ میپندارد که با جاری ساختن حمام خون در زندانها و شدت بخشیدن به سرکوب توده مردم خواهد توانست رژیم معتفن اسلامی را از سرنگونی نزدیک نجات دهد. اما جنایتکاران اسلامی باید بدانند که با اعدام و ترور و شکنجه و مختنق کردن فضای جامعه٬ تنفر و خشم عمیق تودها را نسبت به خود صد چندان کرده اند و هم اکنون زحمتکشان میهن ما برای فرارسیدن روز موعود و تسویه حساب بیتابی میکنند.

در پیکار بزرگ برای رسیدن به جامعه ای بدون ستم و بهره کشی و برای تحقق بخشیدن به والاترین آرمان بشریت٬ یعنی سوسیالیسم و کمونیسم٬ رفیق “کیومرٽ” نیز همچون خیل عظیمی از رفقای دیگر در میان ما نیست. ولی یاد و زندگی پربار او٬ و همه رفقای شهید٬ برای همیشه الهام بخش کمونیستهایی خواهد بود که جز خدمت به منافع طبقه کارگر هدف و وظیفه دیگری برای خود نمیشناسند. یاد رفیق “کیومرٽ” گرامی و جاودان باد!

مرگ بر رژیم فاسیستی – مذهبی خمینی!

زنده باد کمونیسم!

زنده باد حزب کار ایران!

دفتر خارجی حزب کار ایران (توفان)

آبان ۱۳۶۷