شعر “دو بلشویک” به یاد رفقا مهدی اقتدارمنش و محمد جواد عرفانیان که در ٢١ بهمن ١٣٥٧ در راه پیروزی انقلاب جان باختند٬ سروده شده است.
“دو بلشویک”
دو بلشویک ز شرق
با پرچمی گرفته از کاوه به رنگ سرخ
که بر آن نقش بسته بود چنین
بادا زنده حزبمان
حزب کمونیست کارگران و دهقانان ایران
با چکش٬ با داس٬ با ستاره
با اسلحه
از اکباتان تا به پادگان
فریاد می زنند
بادا زنده باد حزبمان
در زیر صفیر هر گلولهﺍﯼ
با گلوله
پاسخ می دادند به ارتجاع
این دو پارتیزان
اقتدارمنش ــ عرفانیان
توفان به پا نمودهﺍید این توفانیان
با گلوله٬ با چکش٬ با داس
با ستارهﯼ سرخ
در آن قیام
ناگاه سکوت
ناگاه فریاد٬ فریاد
و آن گاه گلولهﻫﺎﯼ دشمن
درید سینهﯼ پاک دو پارتیزان
زان پس آن پرچم
به دست ما
و آن راه کشته راه ما
با افتخار فریاد می زنیم
درود بر تو پارتیزان
اقتدار منش ــ عرفانیان
و اکنون به زیر پرچم سرخ حزبمان
چه مصمم به صف ایستادهﺍند
کارگران ــ دهقانان ــ زحمتکشان
و چه آگاه فریاد می زنند
از بن بر کنیم کاخ ستمگران
و بسازیم بر آن
مأوای ستمکشان
و آن روز را
شما خوب می بینید
شما که بر قلهﯼ افتخارات حزبمان
چو سرو ایستادهﺍید
و تماشاگر صحنهﻫﺎﯼ نبرد
خواهید بود
در کارخانه٬ در مزرعه٬ در کارگاه
شما خواهید دید
که چه سان پتک کارگر فرود آید
بر سر هر سرمایهﺪار
شما خواهید دید
که چه سان داس و برزگر فرود آید
بر گردن هر فئودال
و در آن روز
شما خواهید دید
به دست توانای کارگر
که در اهتزاز خواهد بود
این پرچم سرخ ظفرنمون حزبمان