صدها معلم شریف شاغل و بازنشسته ایران روز پنجشنبه، ۱۹ اسفند، در مقابل مجلس شورای اسلامی در تهران تجمع کرده و خواستار رسیدگی به مطالبات صنفی خود شدند. همزمان تجمعهای دیگری از سوی معلمان شاغل و بازنشسته در سراسر ایران برگزار شد.
تجمعکنندگان خواستار ترمیم و اصلاح دستمزدها به صورت هماهنگ با سایر کارکنان دولت، اصلاح ساختار بیمه معلمان، پرداخت به موقع پاداش پایان خدمت فرهنگیان و نقض احکام قضایی فعالان صنفی معلمان شدند. از دیگر خواستههای تجمعکنندگان یکی تضمین تحصیل رایگان برای کودکان و نوجوانان و دیگری آزادی اسماعیل عبدی، دبیر کل کانون صنفی معلمان ایران از زندان بود.
«بیمه کارآمد حق مسلم ماست»، «همسانسازی حقوق بازنشستگان خواسته ماست»، «تعیین وضعیت نیروهایی خدماتی در نظام رتبهبندی»، «جای معلم کلاس درس است، نه زندان»، «پولهای اختلاس شده صندوق ذخیره را برگردانید» و «پرداخت پاداش پایان خدمت بلافاصله پس از بازنشستگی» از جمله شعارهای این تجمع بود.
به گزارش کانال تلگرامی کانون صنفی معلمان، تجمعکنندگان در مقابل اداره آموزش و پرورش استان فارس در شیراز با پهنکردن سفره خالی اعتراض خود را به شرایط معیشتی فرهنگیان نشان دادند. این چندمین تجمع اعتراضی و صنفی معلمان ایران در سالیان اخیر به شمار میرود. پیشتر یک نامه در اعتراض به بودجه سال آینده وزارت آموزش و پرورش با ۱۴۰ هزار امضا در روز نهم اسفند به نمایندگان کمیسیون آموزش، کمیسیون تلفیق و هیئت رئیسه مجلس تحویل داده شده بود. این امضاها را «کمپین بودجه عادلانه برای افزایش دستمزد معلمان و بهبود کیفیت آموزش در مدارس» جمع آوری کرده بود.
در قطعنامه پایانی تجمعکنندگان در تهران و سایر شهرهای ایران همچنین گفته شد که :«خیل عظیم ترک تحصیل دانش آموزان و رانده شدن آنها به سمت خیابان و قربانی نمودن کودکی آنان، نتیجه سیاستگذاری نادرستی است که مبنایش پولیکردن آموزش است، سیاستهایی که برخلاف اصل سی قانون اساسی است.زندگی و زیست شرافتمندانه و منزلت اجتماعی معلمان دچار چالشهای جدی شده است و وضعیت کنونی موجب شده است که معلمان برای «امرار معاش به شغلهای دوم و سوم رویآورند.فرهنگیان بازنشسته نیز «با مشقت و رنج روزگار خود را سپری میکنند.مشارکت عمومی در نظام آموزشی امروز به معنای پرداخت پول به اشکال مختلف به دولت است و این رویکرد نامیمون ناشی از نگاهی در بین مدیران است که آموزشوپرورش را فاقد خروجی میداند.» در این قطعنامه همچنین آمده است: «نگاه غالب در سازمان برنامه و بودجه بر اساس سود شکلگرفته است. غافل از این که پایه و اساس یک تحول و توسعه پویا و درونزا، خروجی مناسب نیروی انسانی از طریق آموزشوپرورش است.» در بخش دیگری از قطعنامه از برخورد با تشکلها و فعالان حقوق معلمان انتقاد شده و گفته شده است که تلاش میشود صدای منتقد «خاموش» شود و از شکلگیری نهادهای مدنی «جلوگیری» کند. این قطعنامه چنین برخوردهایی، یعنی «ایجاد موانع متعدد بر سر تشکلیابی مستقل و سراسری و امنیتیکردن فضای کار صنفی» را ناشی از «نگاه و رویکرد اقتدارگرا» دانسته و نوشته است: «تشکلیابی مستقل و سراسری را یک حق قانونی و پایهای برای احقاق حقوق معلمان میدانیم و از کانونهای صنفی موجود که بر اساس اصل استقلال و صنفی بودن حول مطالبات صنفی و آموزشی حرکت میکنند حمایت میکنیم.»
نویسندگان قطعنامه همچنین خواستههایی را مطرح کرده اند؛ از جمله اینکه خواستار «ترمیم و اصلاح حقوق و دستمزد تمامی معلمان و نیروهای خدماتی و اداری (هماهنگ با سایر کارکنان دولت از ابتدای سال ۱۳۹۶) شدهاند و تاکید کردهاند که دستمزدها نباید زیر خط فقر باشد. «نظارت بیشتر و حسابرسی دقیقتر بر صندوق ذخیره فرهنگیان و بازگرداندن پولهای اختلاس شده و تجدیدنظر در میزان بازدهی سرمایهگذاری فرهنگیان در این صندوق همراه با گزارش شفافیت به صورت عمومی و علنی بهگونهای که امکان نظارت نمایندگانی از معلمان بر عملکرد صندوق ذخیره وجود داشته باشد» دیگر خواسته تجمعکنندگان بوده است. اختصاص بودجه لازم برای تأمین و استانداردسازی محیطهای آموزشی مطابق با استانداردهای بینالمللی، تبدیل وضعیت نیروهای قراردادی، حقالتدریسی و پیمانی به رسمی و تأمین امنیت شغلی آنان، تأمین امنیت شغلی مربیان پیشدبستانی و نیروهای آموزشی شاغل در بخش خصوصی، لغو هر نوع محکومیت فعالان صنفی فرهنگیان، جبران خسارت وارد شده به آنان و کنار گذاشتن نگاه امنیتی به تلاشهای صنفی از دیگر خواسته های مطرح شده در قطعنامه روز پنجشنبه بوده است.
حزب کار ایران (توفان) به معلمان شریف و زحمتکش ایران درود میفرستد و از مبارزات بر حق آنها قاطعانه حمایت میکند. مبارزات معلمان ایران نویدبخش است و در صورتی که این مبارزات در پیوند با مبارزه سایر اقشار ولایههای زحمتکش اجتماعی بویژه طبقه کارگر ایران قرار گیرد رژیم ضدکارگری جمهوری اسلامی را مجبور به عقبنشینی خواهد کرد و بخشی از حقوق خود را از حلقوم این کوسههای آدمخوار بیرون خواهد کشید.
چاره رنجبران تشکیلات است!