در افشای تروریسم دولتی جمهوری اسلامی
در ۱۹ ماه مه ۱۹۸۷، رفیق عزیز ما حمیدرضا چیتگر ( بهمنی ) عضو دفتر سیاسی و کمیته مرکزی حزب کار ایران (توفان ) با یک نقشهﻯ کثیف از پیش طراحی شده اﻯ توسط رژیم تروریست سرمایهداری جمهوری اسلامی در وین (اتریش) به قتل رسید.
رفیق حمید رضا چیتگر، یک کمونیست مارکسیست – لنینیست جسور و بی باک و از خود گذشته، نظریهپرداز و یک سازمانده حرفهاﻯ بود. وی یک عاشق به معنای واقعی کلمه بود. عاشق تودههاﻯ رنج و کار، عاشق مارکسیسم – لنینیسم و مؤمن به راهش بود. او هیچ گاه از سختی کار، از ضربات پی در پی بر پیکر حزباش و عزیزترین رفقایش نمینالید، بلکه با عزمی راسختر و ارادهاﻯ پولادینتر علیهﻯ ارتجاع و امپریالیسم و تمامی مظاهر سرمایهداری میرزمید و روحیهﻯ امید به پیروزی را در دلها مینشاند و گرمابخش رفقا و یارانش بود. حمید، انسانی فروتن بود، به رغم سطح بالای سیاسی تئوریک، کلامی شیوا، شخصیتی جذاب و دوست داشتنی، اما وقتی از رفقای جانباخته حزب، رفقا قدرت فاضلی و باباپور سعادت سخن میگفت، گوئی وی شاگرد رفیق قدرت و رفیق بابا بود. کمتر از خود سخن میگفت، بیشتر از توانائیهاﻯ سیاسی تئوریک رفقا بابا و قدرت و دیگر رهبران حزب حرف می زد و آتوریتهﻯ رهبری را برجسته می نمود. بارها میگفت نباید از رفقائی که در قید حیات هستند، تعریف و تمجید کرد، باید از تشکیلات و حزب دفاع نمود و رفقا را از احترام بیحد نسبت به خود و رهبران حزبی بر حذر میداشت. رفیق حمید از هر بند انگشتش هنر میبارید، هنر سازماندهی، هنر ارتباط با تودهها، هنر خویشتنداری و صبر و استقامت، هنر تداوم مبارزه، هنر روحیهبخشی و تقویت تشکیلات و ادامهﻯ راه جانباختگان حزبی و شوق به پیروزی و گرفتن انتقام طبقاتی از بورژوازی و استقرار دیکتاتوری پرولتاریا.
یاد رفیق حمید رضا چیتگر (بهمنی) گرامی و راهش پررهرو باد!
سرنگون باد رژیم سرمایه داری جمهوری اسلامی بدست مردم ایران!
زنده باد آزادی و سوسیالیسم !