حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
نئولیبرالهای وطنی و غربی، مسئول مستقیم خشکسالی در ایران
حق آبه مساوی است با حق زندگی برای کشاورزان
کشاورزان معترض اصفهانی روز پنجشنبه، دوم فروردین ماه ۹۶ در مقابل سازمان آب در اصفهان تجمع اعتراضی برگزار کردند و به مشکل بیآبی و عدم حل آن توسط مسئولین حکومتی اعتراض داشتند. این کشاورزان فریاد میزدند: «مسئول بیلیاقت نمیخواهیم. مسئول بیلیاقت! خجالت! خجالت! کشاورزان معترض تأکید میکردند که فردا دیگر این طوری برخورد نمیکنیم و روز بعد هم میآییم و ده برابر بیشتر میآییم. ما شورشی نیستیم. ما داعشی و اسرائیلی هم نیستیم و تا حقمان را نهگیریم از اینجا نمیرویم.»!
***
سال ۹۶ را در حالی پشتسر میگذاریم، که سیل توفنده زحمتکشان از هر گوشه ایران عزیزمان علیه دشمنان داخلی و خارجی به پاخاستهاند. کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، … و کشاورزان. کشاورزان شرق اصفهان، که از یُمنِ وجود منحوس جمهوری اسلامی و برنامههای بیحساب و کتاب و احمقانهاش در زمینه آب، بیکار شدهاند و تمام درآمدشان را از دست دادهاند، با اتحاد و یگانگی برای به دستآوردن حقوق حقه خود، به میدان آمدند و با شناخت صحیح از آنچه که بر آنان رفته است، در نماز جمعه پشت به امام جمعه کردند و فریاد برآوردند: «رو به میهن، پشت به دشمن». کشاورزان میدانند، که اگر برنامهریزی صحیحی در دست دولت میبود، با وجود تغییرات بوجود آمده آب و هوایی نیز، نمی بایست روستاهای ایران به خشکسالی دچار میشدند. عضو هیئت مدیره نظام صنفی کشاورزی شهرستان اصفهان میگوید: «به دلیل خشکی زایندهرود و عدم کشت پاییزه ۹۷ – ۹۶، کشاورزان اصفهان در تابستان ۹۷ هیچ کِشت، برداشتی و در نهایت درآمدی نخواهند داشت و با توجه به کاهش بارشها در سال زراعی جاری در سرشاخههای زایندهرود، شاید آبی برای کشت پاییزه ۹۸ – ۹۷ نباشد که این اتفاق موجب حذف درآمد کشاورزان تا تابستان ۹۹ خواهد شد». حسین محمدرضایی میافزاید: «کشاورزان حقآبهدار اصفهانی باید از بی آبی، بیکار بمانند و هیچ درآمدی نداشته باشند و این در حالی است که گلخانهداران، صنعت فولاد، کاشی و سرامیک یزد از حق آبههای کشاورزان اصفهان برای خود کسب درآمد کنند.»
کم آبی و خشکسالی برای ایران که در بخش بزرگی از آن، آب و هوای کویری وجود دارد، مسأله تازهای نیست. حتی در سالهای دور و نزدیک نیز گهگاهی در قسمتی از ایران و یا در بخش اعظم آن خشکسالی نیز داشتهایم و حتی نزاعهای کم و بیش بزرگ و کوچکی بر سر آب در بین روستاها رخ داده است. ولی در طی یک قرن گذشته با تسلط امپریالیستها بر منطقه و تکه و پارهکردن منطقه به کشورهای کوچک، به شکلی که نطفه اختلافات قومی و منطقهای مابین آنها به وجود بیاید، بستهشدن نطفه مشکل و معضل آب را نیز به موضوعات درگیری بین کشورها موجب گشتند، در حالی که در طی چند هزار سال مردم ساکن خاورمیانه، با بردباری و برنامهریزی بر طبیعت و کمآبی مسلط، مشکل را بین خود حل کرده بودند. با ایجاد کشورهای جدید از سالهای دور، بین کشورهای ترکیه، سوریه، عراق، افغانستان و ایران درگیری و نزاع حقوقی بر سر استفاده از آب بوجود آمد، که در سالهای اخیر به دلیل تغییرات آب و هوایی در کل جهان و خشکسالی در مناطقی از کره زمین، از جمله، خاورمیانه، موضوع آب به معضلی بزرگ تبدیل شده است. بخشی از این مشکل برخاسته از برنامههای درازمدت امپریالیستها علیه کشورهای مستقل و سیاستهای راهبردی امپریالیستهای غربی جهت پیشبرد اهدافشان است، که با تحریک کشورها به نقض قراردادها و استفاده اختصاصی از آب و ندادن سهم دیگر کشورها از آب همراه میباشد. این سیاستهای مداخلهجویانه که حتی آب را از کشورهای مستقل دریغ میکنند و جان و زندگی مردم منطقه و مدنیت آنها را هدف میگیرند، در کنار تغییرات آب و هوایی، که آن نیز نتیجه مستقیم بیتوجهای به تأثیر سیاستهای اقتصادی نئولیبرالی، بر طبیعت و محیط زندگی جامعه بشری است، شرایط خطرناک کنونی را بوجود آورده است.
ولی سادهاندیشانه است، چنانچه گمان شود تمامی مسئولیت بر گردن امپریالیستها و طبیعت بیابانی فلات ایران است. زیرا هزاران سال است که مردم ساکن فلات ایران با درایت و استفاده از تکنیکهای ساده و بومی موفق به تهیه، هدایت، تقسیم و استفاده از آب موجود، روزمینی و زیرزمینی شدهاند و هر چند که همواره با کم آبی مواجه بودهاند، ولی زندگی انسانی و برادرانهای را در کنار یکدیگر شکل دادهاند. ولی رژیم ملایان و بازاریان که به هیچ وجه بویی از علم و دانش نبردهاند و میخواهند با رَمل و اُسترلاب کشور را اداره کند و به هیچ چیزی جز سود بادآورده فکر نمیکنند و در این زمینه نیز همانند دیگر امور کشور بدون برنامه و طرحهای حساب شده، فقط سعی در سوء استفاده از قدرت به کفآورده دارند.
نظام مقدس فقط به بیخانمانکردن کارگران و یا خالیکردن حساب بانکی اندک بازنشستگان نهپرداخته است، فقط به نابودی تولیدات داخلی اقدام نکرده است، این نظام الهی که وعده زندگی در بهشت را میدهد، کشاورزی بومی را نیز نابود کرده و میکند. ملایان قصد دارند، تا تمامی مردم شهر و روستا را، کارگر و دهقان را، معلم و پرستار را، همه و همه را و از جمله کشاورزان زحمتکش کشورمان را نیز به خاک سیاه بهنشانند. جمهوری اسلامی با ایران و ایرانی سر جنگ دارد و میخواهد همه را به نابودی بهکشاند، تا خودیها بر روی زمین و آن هم در ایران، صاحب بهشت شوند. جمهوری اسلامی میتوانست ازحفر چاههای اضافی جلوگیری کُند، میتوانست مانع سدسازی بدون برنامهریزی شود، تا مشکل خشکسالی گریبان کشاورزان را نهگیرد، ولی چنین نهکرد، زیرا آبخواران و زمینخواران، همان کارخانهخواران هستند همانگونه که به حراج کارخانهها بین خودیها پرداختند و بعد از آن هم کارخانهها را به ورشکستگی کشاندند، تا تجارت مقدس! اسلامی را به جای تولید ملی بهنشانند و هرگز به بیکاری کارگران و زندگی آنها فکر نهکردند، همانگونه، با غصب زمینهای دولتی و غیردولتی و حفر چاههای عمیق و ساخت بیرویه صدها سدّ برای مصارف زمینها، گلخانهها و کارخانههای غصبی ملایان و سپاهیان و آقازادهها، به بیخانمانی کشاورزان پرداختند و با بیتوجهای به نتیجه آنچه میکنند، موجبات بیکاری و نداشتن درآمد برای کشاورزان نیز گشتهاند.
در سال گذشته جمعیت بسیاری از کشاورزان به خیل کشاورزان بیکار اضافه گشت و زمینه ترک موطن برایشان بوجود آمد. امسال کشاورزان شرق اصفهان بدون هیچگونه درآمدی به حال خود رها گشتند، تا صاحبان صنایع توان بیشتری برای استثمار کارگران داشته باشند. و رژیم منحوس اسلامی بدون توجه به شرایط ایجاد شده، برای رودخانهها و دریاچههای ایران، بدون توجه به خالیشدن سفرههای آبزیرزمینی، بودجهای را برای سال ۹۷ تصویب و به مرحله اجرا گذاشته است، که حتی یک ریال برای احیای دریاچه ارومیه اختصاص نداده است، تا جلوی توفان نمک! گرفته شود؛ حتی یک تومان برای احیای زایندهرود، که نفسهای آخر خود را میکشد، در بودجه سال ۹۷ درنظر گرفته نشده است، تا روستاهای اصفهان از سکنه خالی نهشوند. ولی در همین بودجه سال آینده برای انواع و اقسام فعالیتهای بیخاصیت ملایان که به نابودی ایران و ایرانی کمر بستهاند، بودجه اختصاص داده شده است.
رژیم جمهوری اسلامی نمیخواهد و نمیتواند مشکلات کشور و زحمتکشان را حل کند و اگر برنامهای نیز طرح میکند، فقط و فقط برای منافع «ژنهای خوب»! و چپاول مردم ایران به نفع خودیهاست. به واقع راهی جز سازمان و تشکیلات و سرنگونی این نظام منحط به دست کارگران و زحمتکشان تحت رهبری حزب پیشتازشان وجود ندارد. چاره کارگران و زحمتکشان وحدت و تشکیلات است.
برگرفته از توفان الکترونیکی شماره ۱۴۱ فروردین ماه ۱۳۹۷
