حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
با توجه به شرایط بوجود آمده، بعد از خروج قابل پیش‌بینی امپریالیسم آمریکا از برجام و امکان سوء‌استفاده دشمنان «ریز و درشت، داخلی و خارجی» از مبارزات مردم میهنمان، نیاز به بررسی مبارزات کارگری و درس‌آموزی از آن دو صد چندان شده است. باید مانع آن شد که یکبار دیگر طبقه کارگر ایران به چرخ پنجم گاری بورژوازی داخلی و یا امپریالیست‌ها تبدیل گردد. کارگران با حزب و تشکیلات مستقل خود همه چیزند و بدون تشکیلا ت وحزب هیچ چیز!
در حالی سال ۹۶ را پشت سر گذاشتیم و سال ۹۷ را شروع کردیم که زندگی بر کارگران، کشاورزان و زحمتکشان سخت‌تر گشته است و مسئولان نظام پروارتر از گذشته و با شکمی فربه‌تراز قبل سعی در فریب همگان دارند، تا کماکان با بهره‌کشی به زندگی انگلی خود ادامه دهند. یکی از راه‌های فریب، نام‌گذاری روزها، هفته‌ها و سال‌ها می‌باشد که با توجه به مسائل پیش آمده و نیازشان برای ساختن «افکار عمومی» به آن دست می‌زنند و به تبلیغ آن می‌پردازند و وانمود می‌کنند که در جهت حل مسائل و مشکلات اجتماعی قدم برمی‌دارند. ولی هرگز بیلان کاری مسأله تبلیغ شده را ارائه نمی‌دهند، زیرا نام‌گذاری‌ها از حد تبلیغ برای فریب و شعار نه‌خواهد گذشت و اساساً تمایلی برای انجام امور کشور و مردم ندارند. امسال نیز، همانند سال‌های پیش، نام‌گذاری شد، ولی سادگی است، اگر منتظر شویم تا برنامه‌ای برای اجرای شعار طرح شده ارائه شود و یا تلاشی حتی بی برنامه صورت گیرد. جمهوری اسلامی امسال را سال «حمایت از کالای ایرانی» اعلام کرد، ولی مطمئناً تاجران اسلام عزیز اجازه نه‌خواهند داد تا تولیدکنندگان خرد و کلان، خودی نشان دهند و ثابت کنند که نیاز به واردات بنجل‌های کشورهای دیگر نیست! زیرا اسلام عزیز! هرگز از «مقام تولید» سخن نه‌گفته است، ولی تا به‌خواهید از تجارت حلال سخن‌فرسایی کرده است.
نام‌گذاری واقعی باید با زندگی روزمره مردم مطابقت داشته باشد، نیازهای واقعی آنها را انعکاس دهد، می‌بایست با برنامه‌ریزی درست و بجا و اجرای همگانی مادیت یابد، تا در زندگی آنها قابل سنجش و لمس شود.
با توجه به تشدید مبارزات همگانی کارگران، کشاورزان، معلمان و … و تلاش برای تشکل‌یابی و طرح خواسته‌های انسانی برای زندگی درخور و شایسته، بهترین نام برای سال ۹۷ تنها میتواند «تشکل‌یابی و مبارزه با هدف و برنامه» باشد.
مبارزات کارگران ایران در سال ۹۶ از روز دوم فروردین به هنگام بازدید حسن روحانی از «کارخانه سیمان باقران» با اعتراض به خاطر عدم دریافت ۱۲ ماه حقوق عقب‌افتاده، از طرف کارگران کارخانه، آغاز گشت و تا پایان سال با بیش از شش هزار مورد از اعتصاب، تظاهرات، تجمع و اشکال دیگر اعتراضات، در اقصی نقاط ایران ادامه یافت. یکی از مطالبات کارگران سیمان باقران همانند میلیون‌ها کارگر دیگر عقب‌افتادن چند ماهه حقوق و مزایایی بوده و هست، که میزان آن چندین برابر زیر خط فقر است.
هادی ابوی، دبیرکل کانون عالی انجمن صنفی کارگران، رقم سبد معیشت یک خانواده کارگری ۴ نفره را ۳ میلیون و۷۰۰ هزار تومان اعلام کرده است و بر همین اساس افزایش ۱۹.۵ درصدی دستمزد مطرح شد، که بالاخره در سال جدید مورد تأیید دولت و کارفرمایان قرار گرفت و این در حالی است که خط فقر از مرز۴ میلیون تومان نیز «قبل از صعود ارزش دلار و یا به عبارتی دیگر قبل از سقوط ارزش ریال»، گذشته بود.
حدود شش هزار اعتراض کارگری در سال گذشته رخ داده است. این اعتراضات شامل اشغال کارخانه، راهپیمایی و اعتصابات و دیگر اشکال مبارزات اعتراضی می‌شود. اعتراضات کارگران «آذر آب اراک»، «هپکو»، «هفت تپه»، «فولاد اهواز»، «رانندگان شرکت واحد اتوبوسرانی» به دلیل تشکل صنفی خود و به دلیل مواضع سنجیده و اصولی آنها و تداوم و ایستادگی‌شان بر مواضع مبارزاتی و همیاری همدلی با دیگر کارگران ایران، بیشتر مورد توجه قرار گرفت.
به هنگام برگزاری مراسم روز کارگر سال ۹۶، در داخل محوطه مرقد خمینی برای فریب کارگران، به هنگام سخنرانی حسن روحانی، کارگران معترض شعار سر دادند «عزا عزاست امروز، روز عزاست امروز، زندگی کارگر رو به فناست امروز» و بدین ترتیب نشان دادند که فریب نخواهند خورد و سلاح فریب و سرکوب دیگر اثر ندارد. این در حالی است که ﺳﯾﺎﺳت‌ھﺎی رژیم جهت اجرای اوامر نئولیبرال‌های بانک جهانی، صندوق بین‌المللی پول و سازمان تجارت جهان، توسط کافرمایان و مدیران دولتی و خصوصی، جهت ﭘﺎﯾﯾن ﻧگه داﺷﺗن ھر ﭼﮫ ﺑﯾﺷﺗر دﺳتمزد ﮐﺎرﮔران، ﮐﺎھش اﻣﻧﯾت ﺷﻐﻠﯽ و آﺳﺎن‌ترﮐردن اﺧراج ﮐﺎرﮔران، بستن ﻗرارداھﺎی ﻣوﻗت، ﻗراردادھﺎی ﺳﻔﯾداﻣضا و یا ﺷﻔﺎھﯽ، جهت ﺟﻠوﮔﯾری از ﮔﺳﺗرش اﻋﺗراﺿﺎت ﮐﺎرﮔری و ﺳرﮐوب ﮐﺎرﮔران ﺑرای جلوگیری از اﯾﺟﺎد ﺗﺷﮑل‌ھﺎی ﻣﺳﺗﻘل و ﯾﺎ اﻧﺗﺧﺎب آزاداﻧﮫ ﻧﻣﺎﯾﻧدﮔﺎن خود، عیان‌تر از قبل خودنمایی می‌کند.
کارگران «نیشکر هفت تپه»، به دلیل تعلیق کارگران، ایجاد فضای امنیتی، پرداخت‌نشدن پاداش سال‌های ۹۴ و ۹۵، تعدیل قرارداد کارگران قراردادی از یکساله به ۶ ماهه، عدم تمدید و تعویض دفترچه‌های بیمه، توسط سازمان تأمین اجتماعی، دست به اعتراض زدند. کارگران «روغن‌نباتی قو» به خاطر عدم پرداخت حقوق اسفند ۹۵ و فروردین ۹۶ و عدم دریافت بخشی از عیدی سال ۹۵، مقابل وزارت کار تجمع کردند. کارگران «واحدهای تعمیرات و بهره‌برداری پروژه‌های فاز ۱۲ کنگان» در اعتراض به تصمیم کارفرما و پیمانکار، برای کاستن از دستمزدها، به اعتراض دست زدند.
خرداد ۱۳۹۶
- اعنراض کارگران «شهرداری دامغان» به عدم پرداخت ۱۰ ماه حقوق خود. کارگران در یک حرکت نمادین و نمایشی بسیار جالب در مقابل فرمانداری تجمع و سفره خالی پهن کردند.
- تجمع و اعتراض کارگران پیمانی «فضای سبز شهرداری اهواز» به عدم پرداخت دو ماه حقوق خود.
- تجمع اعتراضی کارکنان غیور «شرکت مخابرات استان لرستان»
- ادامه اعتراضات و تجمعات کارگران «پارس قو» و «نیشکر هفت تپه».
تیر ۱۳۹۶
- اعتراض کارگران «اتوبوسرانی شرکت واحد» با چراغ‌های روشن به عدم شارژ کارت کمک‌های نقدی‌شان از نخستین اعتراضات در تیرماه بود.
- تجمع اعتراضی کارگران «شرکت مخابرات مشهد» به عدم اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل
- اعتراض کارگران «کارخانه ذوب آهن اردبیل» به عدم پرداخت ۱۸ ماه حقوق
- تجمع اعتراضی کارگران «هپکو» به عدم پرداخت حقوق و وضعیت نامناسب معیشتی
- تجمع اعتراضی کارگران «شرکت اداره راه‌داری و حمل و نقل اصفهان» نسبت به عدم پرداخت ۸ ماه حقوق
- اعتصاب کارگران «میدان نفتی آذر ایلام» به دلیل عدم پرداخت حقوق معوقه
آنچه در تمامی این مبارزات کارگری به چشم می‌خورد، عدم ارتباط تنگاتنگ و متشکل بین کارگران سراسر ایران است که امکان بهره‌گیری آنها از مبارزات‌شان را در مقابل کارفرمایان به حداقل رسانده است.
مرداد ۱۳۹۶
- تجمع اعتراضی کارگران «شرکت گروه ملی صنعتی فولاد ایران» نسبت به عدم پرداخت حقوق و معوقات خود، که به بازداشت عده‌ای از کارگران منجر شد.
- اعتراض کارگران «بلبرینگ سازی تبریز» به دلیل عدم پرداخت ۶ ماه حقوق خود
- تجمع کارگران «کارخانه چوب اردکان»
- ادامه تجمعات، کارگران «روغن نباتی پارس قو» به دلیل تعویق در پرداخت سه ماه حقوق
- اعتراض و اعتصاب کارگران «گروه ملی صنعت فولاد ایران» و کارکنان «اتوبوسرانی» به دلیل عدم پرداخت حقوق‌های معوق شده خود.
- تجمع اعتراضات کارگران «شهرداری کهنوج» به عدم پرداخت معوقات خود.
- تجمع اعتراضی کارگران «شبکه آب و فاضلاب روستایی آبادان» نسبت به عدم پرداخت ۴ ماه حقوق خود
- اعتراض کارگران «معدن زغال سنگ زرند» به پایین‌بودن حقوق و عدم پرداخت حقوق و حق بیمه
- اعتراض و تجمع کارگران «فاز ۱۳، ۲۰ و ۲۴ عسلویه» و
- کارگران «فضای سبز یاسوج» و
- کارکنان «راه‌آهن اندیمشک» به دلیل عدم پرداخت حقوق.
شهریور ۱۳۹۶
در شهریور ماه بار دیگر مأموران نیروهای انتظامی به تجمع آرام و مسالمت‌آمیز کارگران حمله می‌کنند و اینبار وحشیانه کارگران «هپکو» و «آذر آب اراک» را مورد ضرب و شتم قرار می‌دهند و تعدادی از کارگران را زخمی می‌کنند و نشان می‌دهند که در قاموس نظام مقدس اعتراض به وضعیت بد معیشتی، جرمی است که پاسخ به آن سرکوب بی‌رحمانه است.
- اعتصاب کارگران «مجتمع مس گنبد کرمان»
- تجمع کارگران «پست فشار قوی» مقابل وزارت نیرو
- اعتراض کارگران «کشتی سازی بحرگستر هرمز»
- تجمع کارگران «شرکت حمل و نقل بین‌المللی خلیج فارس»
- تجمع بازنشستگان «صنعت فولاد» در مقابل ریاست جمهوری
- اعتراض کارگران «ذوب آهن اردبیل» از جمله اعتراضات کارگری به عدم پرداحت حقوق و مطالبات و حق بیمه، اعتراض به خصوصی‌سازی و عدم پرداخت حقوق، مزایا و دیگر مطالبات کارگران در شهریور ماه بود.
مهر ۱۳۹۶
با پی‌گیری و ادامه تجمع در مهر ماه توسط کارگران «هپکو» و «آذر آب اراک» به وضعیت نامناسب معیشتی و عدم پرداخت معوقات خود نشان داده شد که طبقه کارگر پی‌گیرترین طبقه می‌باشند. کارگران «هپکو» و «آذر آب اراک» تنها نماندند و دیگر کارگران با اعتراضات خود به آنها پیوستند.
- تجمع اعتراضی کارگران «جایگاه سوخت اهواز» نسبت به نداشتن امنیت شغلی
- تجمع اعتراضی کارگران کارخانه «فولاد ارومیه» نسبت به عدم پرداخت حقوق
- تجمع اعتراضی کارگران «روغن نباتی نرگس شیراز»، به دلیل مطالبات دستمزدهای معوقه سه تا شش ماه خود
- تجمع اعتراضی کارگران «کمباین‌سازی تبریز»
آبان ۱۳۹۶
- اعتراضات کارگران مبارز و خستگی‌ناپذیر «فاز ۱۳ و ۱۴ عسلویه» نسبت به عدم دریافت ۵ ماه حقوق خود
- اعتراضات کارگران «کیش چوب» به دلیل عدم پرداخت ۸ تا ۱۲ ماه حقوق خود و به دلیل عدم رسیدگی به وضعیت‌شان
- اعتراضات کارگران پیمانی «شهرداری کرمانشاه» به دلیل عدم پرداخت سه ماه حقوق خود
- سفر اعتراضی کارگران «کاشی گیلانا» به تهران و تجمع در مقابل ساختمان دفتر مرکزی این کارخانه نسبت به بلاتکلیفی خود و همکارانشان
آذر ۱۳۹۶
- اعتصاب کارگران «فضای سبز و خدمات شهری شهرداری کوار استان فارس» نسبت به عدم پرداخت ۴ ماه حقوق
- اعتراض کارگران «شهرداری بندر ماهشهر» دلیل مشکلات معیشتی
- اعتراضا بازنشستگان «فولاد مبارکه» و
- «ذوب آهن» نسبت به عدم پرداخت حقوق و معوقات خود
- تجمع اعتراضی کارگران «نیروگاه برق آبی سی سخت یاسوج» نسبت به عدم پرداخت حقوق و مزایا
- تجمع اعتراضی کارگران «کارخانه کیان تایر» مقابل نهاد ریاست جمهوری در اعتراض به نبود امنیت شغلی
- ادامه اعتراضات کارگران «هفت تپه»
دی ۱۳۹۶
کوچه و بازار در بیش از صد شهر کوچک و بزرگ ایران به پا خاستند و دیماه را با مطالبات اقتصادی خود آغاز کردند و به سرعت به مطالبات سیاسی رسیدند، که متأسفانه به دلیل نبود رهبری و تشکیلات قدرتمند کارگری، این اعتراضات به سرعت به پایان رسید. ناگفته نماند که به دلیل عدم وجود رهبری صحیح، شعارهای انحرافی و ضدملی و ضدمیهنی نیز سر داده شد. کارگران با کمی تعمق و تأمل در حمایت از مبارزات مردمی اطلاعیه مشترکی صادر کردند و در آن با اعلام سیاست‌ها و مطالبات بر حق مردمی عمق تسلط و دانش و روحیه انقلابی خود را به نمایش گذاشتند.
- تجمع اعتراضی رانندگان «اتوبوسرانی شهرداری اصفهان» نسبت به عدم پرداخت حقوق خود
- اعتصاب کارگران «سد گلورد نکا» در اعتراض به عدم پرداخت ۵ ماه حقوق خود.
- اعتراض کارگران «کیان کرد ملایر، همدان» به عدم پرداخت شش ماه حقوق خود
- تجمع اعتراضی کارگران «تراورس لرستان و خوزستان» بطور همزمان نسبت به پرداخت نشدن سه ماه حقوق خود.
- اعتراض کارگران «شرکت ماشین آلات صنعتی تراکتورسازی تبریز» به عدم پرداخت ۱۰ ماه حقوق خود
- ادامه اعتراضات کارگران «هپکو» و «نیشکر هفت تپه» نشانی درخشان از مبارزه متشکل در دی ماه بود.
بهمن ۱۳۹۶
اعتصابات و اعتراضات کارگری در ماه بهمن، «ماه انقلاب و شهادت فرزندان خلق ایران» ادامه داشت.
- تجمع اعتراض کارگران «شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه متشکل در سندیکا» در مقابل ساختمان شهرداری تهران نسبت به سال‌ها تعویق در واگذاری منازل مسکونی خود
- تجمع کارگران و پیمانکاران «پتروشیمی بندر ماهشهر»
- اعتصاب و تجمع کارگران «راه آهن زنجان» در اعتراض به عدم پرداخت ۲ماه حقوق مقابل ساختمان راه آهن
- اعتصاب کارگران «نی بُر نیشکر هفت تپه» در اعتراض به عدم دریافت حقوق خود
- تجمع کارگران «شهرداری بروجرد» به عدم پرداخت ۸ ماه حقوق خود
- تجمع اعتراضی کارگران «جنگل‌بانی چالوس» نسبت به عدم پرداخت چند ماه حقوق در مقابل سازمان جنگل‌ها چالوس
- اعتصاب کارگران شرکت «پرلیت تهران» به عدم پرداخت ۵ ماه حقوق و معوقات
- تجمع کارگران «کارخانه آران سیج شهریار» در اعتراض به عدم پرداخت ۸ ماه حقوق
- کارگران «شهرداری شوشتر» در واکنش به تبدیل وضعیت قراردادهای خود به پیمانی در اوایل بهمن ماه، دست به اعتصاب زدند در جریان این اعتصاب، شهرداری شوشتر گروهی از کارگران را برای دادن تعهدنامه به کمیته انضباطی احضار کرد و ماهیت ضد کارگری خود را به نمایش درآورد.
اسفند ۱۳۹۶
- اعتراض کارگران «گروه ملی صنعتی فولاد اهواز»،
- ادامه تجمعات اعتراضی کارگران «هپکو» و «نیشکرهفت تپه»
- تجمع اعتراض کارگران «شرکت کیسون علسویه» به عدم پرداخت ۶ ماه حقوق خود.
- تجمع اعتراضی کارگران «شرکت یوتاتک صنایع نفت و گاز بوشهر» به وضعیت معیشتی خود
- اعتراض کارگران و کارمندان «شرکت آهاب» نسبت به مشکلات معیشتی‌شان در مقابل دفتر مرکزی این شرکت در تهران
- تجمع اعتراضی کارگران پیمانکاری «اداره آب و فاضلاب مشکین شهر» نسبت به پرداخت نشدن حقوق معوقه و عیدی خود
- تجمع اعتراضی کارگران دو «کارخانه کنتورسازی قزوین» و «صنایع کم مصرف ایرانیان» نسبت به عدم پرداخت حقوق و حق بیمه خود مقابل استانداری قزوین.
- اعتراض کارگران پیمانکاری «شرکت آزمون فلز» در فاز ۲۲ و ۲۴ و فاز ۱۵-۱۶عسلویه به عدم پرداخت چهار ماه حقوق و معوقات‌شان.
سال ۹۶ به پایان رسید و سفره کارگران خالی‌تر از سال‌های پیش شد و مشکلات صنفی کارگران کماکان حل نه‌شده، ولی بزرگ‌تر از قبل، خود نمایی می‌کند، کارگران و خانواده‌هایشان اما آموخته‌تر و آبدیده‌تر از قبل پرچم مبارزه علیه ظلم و نابرابری را بر دوش خود حمل می‌کنند و تا رسیدن به یک زندگی لایق و انسانی دست از تلاش بر نخواهند داشت.
اعتراضات، اعتصابات و تجمعات کارگری در دو ماهه اول سال ۹۷ نشان می‌دهد که کارگران هرگز تسلیم سرکوب و نامردمی رژیم و کارفرمایان دولتی و خصوصی نمی‌شوند و به نئولیبرال‌های وطنی اجازه نه‌خواهند داد که اوامر خانمان‌سوز و ایران بربادده امپریالیست‌ها را به اجرا درآورند.
آنچه در سیر مبارزات سال گذشته کارگران به چشم می‌خورد، عدم وجود تشکلات صنفی در تمامی محیط‌های کارگری است و اگرچه چند سندیکا متشکل و دارای رهبران آگاه وجود دارد، ولی نبود چنین سندیکاهایی در همه محیط‌های کارگری باعث می‌شود تا نتیجه‌های دلخواه کارگران به‌دست نیاید. دیگر آنکه نبود یک اتحادیه سراسری باعث می‌شود تا پی‌گیری و تداوم لازم در مبارزات کارگری وجود نداشته باشد و باز هم اگر چه ارتباطات کمی مابین سندیکاها و کارگران رشته‌های مختلف و یا کارگران یک رشته در شهرهای مختلف وجود دارد و تا به حال در موارد نادری حرکت‌های مشترک انجام داده‌اند و یا از دیگر کارگران پشتیبانی به عمل آورده‌اند، ولی وجود یک اتحادیه مستقل سراسری میتواند کارگران را قدرتمندتر از قبل در مبارزات رهنمایی کند، تا نتایجی بهتر و بیشتری نصیب کارگران شود. سال ۹۷، سال اتحاد و مبارزه متحد کارگران و زحمتکشان!
چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است!
پیش به سوی ایجاد اتحادیه مستقل سراسری کارگران ایران!
