حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
مبارزه فرهنگیان زحمتکش میهن ما برای احقاق حقوق صنفی، اجتماعی در هفته‌ها و روزهای گذشته همچنان ادامه دارد و «دولت تدبیر» به جای تدبیر جهت حل این مشکلات اساسی جامعه، که آینده نسل‌های بعدی و آینده وطن را رقم می‌زنند، راه سرکوب را همچنان ادامه می‌دهد.
شورای هماهنگی تشکل‌های صنفی فرهنگیان با ابتکار جالبی برنامه‌های اعتراضی برای هفته معلم را از تاریخ ۱۲ تا ۲۰ اردیبهشت ارائه داد:
«همبستگی با معلمین زندانی، صیانت از محیط‌زیست، دفاع از حقوق دانش‌آموزان، دفاع از حق تشکل‌یابی مستقل و آزاد معلمان و دفاع از حقوق بازنشستگان».
در این میان باید تکرار نمود که تشکل یابی مستقل و آزاد، آن سلاحی است که اقشار زحمتکش جامعه بر ضرورت آن اصرار دارند و دولت و مجلس عامدانه مانع تحقق آن می شود. در پی فراخوان شورای هماهنگی تشکل های صنفی فرهنگیان ایران، در بیش از ۳۱ شهر از نقاط مختلف کشور، از جمله تهران، اراک، قزوین، زنجان، کرمانشاه، اصفهان، همایونشهر، شیراز، مشهد، بجنوردی، تبریز، رشت، ساری، شه‌رضا، بیرجند، کازرون، سقّز، بانه، سنندج، دهگان، میران، مهاباد، دیوان دره، مریوان، مهاباد، خرم آباد، همدان، بندرعباس، بهبهان، زاویه و بیرجند، اعتراضات و اجتماعات مسالمت‌آمیزی صورت گرفت. تجمع معلمین شهر تهران طبق روال همیشگی با سرکوب و ضرب و شتم این قشر شریف جامعه توسط نیروهای سرکوب «دولت تدبیر» روبرو شد و تعدادی از معلمین از جمله علی زولفی، محمد حسن پوره، محمد تقی فلاحی، عالیه اقدام دوست، نورایی، رسول بداقی، محمد حبیبی (وی فروردین ماه امسال به قید وثیقه ۲۵۰ میلیون تومانی آزاد شده بود)، علی پیروز و چند تن دیگر دستگیر و به پلیس امنیت کلانتری ۱۵ خرداد منتقل شدند. تعدادی نیز زخمی شدند و گوشی‌های تلفن همراه معترضین توسط نیروی سرکوب ضبط و ربوده شد. مردم کوچه و بازار از خود می پرسند، آیا جای معلم در کلاس‌های درس است، یا در زندان؟
مردم کوچه‌بازار بر این عقیده‌اند که شایسته آن است مقام والای معلم حفظ شود و قانون‌گذاران، مقامات قوه قضائیه و دیگر مسئولین بی کفایت، بخاطر ۴۰ سال دزدی و فساد روانه زندان‌ها گردند. در این میان باید اذعان داشت که در تجمعات و اعتراضات اردیبهشت امسال، حضور معلمان زن که در نظام «مقدس» «هم از فقر می‌نالند و هم از فرق» نقشی بس ارزنده داشت و بسیاری از زنان مبارز در این حوادث به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفتند.
شعارها و تراکت‌های فرهنگیان تقریباً در تمام شهرهای کشور:
«بیمه کارآمد حق مسلم ماست»
«معلم زندانی آزاد باید گردد»
«معلم، کارگر، دانشجو، اتحاد»
«نان، کار، آزادی، عدالت آموزشی»
«دسترسی به آموزش کیفی، رایگان و عادلانه حق تمام کودکان است»
تفاوت شعارها و تراکت‌های امسال با سال‌های قبل، همبستگی و اتحاد سراسری میان این قشر زحمتکش و والا از تمامی ملیت‌های ایران است، آنچه که می‌توان با غرور از سرمایه‌های با ارزش کشور به شمار آورد. فرهنگیان با شناخت از درد مشترک، پرچم پرافتخار رزم مشترک را برافراشته‌اند. برای نمونه معلمان مریوان دست نوشته‌هایی در دست داشتند که بر روی آن نوشته شده بود: «ما معلمان مریوان، برخورد قهرآمیز با تجمع قانونی معلمان در تهران را محکوم می‌کنیم». چنین شعارهایی، که وحشت در دل دشمنان مردم انداخته است، مشت محکمی هم هست بر احزاب و نیروهای تجزیه‌طلب، که با حیله و تزویر قصد اختلاف‌اندازی بین ملیت‌ها واقوام ایران را دارند و شبانه‌روز در رسانه‌هایشان به جای وحدت و اتحاد که ضامن پیروزی، تخم نفرت ملی و نفاق و پراکندگی را پخش می‌کنند. جهانخواران بین‌المللی و کشورهای مرتجع ضد ایرانی سالانه صدها میلیون دلار در این راه هزینه می‌کنند، تا به اهداف شوم‌شان دست یابند. هوشیاری و درایت فرهنگیان فرهیخته نقاط مختلف کشور، نشانه بسیار مثبتی است که این همه هزینه نه‌توانست خواست و اهداف مردم را به بیراهه برد. این شعارها دست رد بر سینۀ اجنبی و یاران و هم‌صدایان‌شان است. آیا با چنین تجربۀ ارزشمندی احزاب و نیروهای تجزیه‌طلب و بیگانه‌پرست به آغوش مردم باز می‌گردند؟
شرط پیروزی هر ملیتی، هر طبقه و قشر زحمتکشی، در وحدت و تشکیلات، درهم‌صدایی، همدلی و اتحاد با دیگر ملیت‌ها، با دیگر طبقات و اقشار زحمتکش است و نه در جدایی و دشمنی با آنان.
در این عرصه حزب کار ایران ( توفان )حامی خواست‌های به حق و قانونی فرهنگیان است، که نقش اساسی درآینده‌سازان ایران ایفا می‌کنند.
برگرفته از نشریه توفان الکترونیکی شماره ۱۴۳ خرداد ۱۳۹۷
