ما اینجا متحد و همبسته در کنار هم جمع شده ایم، تا اعلام کنیم که نه دولتیان و نه مجلسیان و نه هیچ نهاد در قدرتی نخواهد توانست ما را از ادامه راهمان باز دارد. ما در کف خیابان حضور خواهیم داشت تا مسوولان را وادار کنیم به خواستههایمان عمل کنند. ما عمل میخواهیم، حرف بس است.
ما اعلام می کنیم که در مقابل تهاجم گرانی و فقر و بیکاری، نمی توان دست روی دست گذاشت.
ما اعلام می کنیم که گرسنگی و بیماری را نمیتوان زیر فرش پنهان کرد.
لذا بار دیگر مطالباتمان را یک به یک اعلام میکنیم:
۱- سطح دریافتی حقوق بگیران و مستمریبگیران باید به میزان بالاتر از خط فقر کارشناسی شده متناسب با هزینه زندگی استاندارد امروزی ارتقا یابد.
۲- بودجه سالیانه باید بر مبنای حمایت از منافع مزدبگیران و تأمین منابع مالی لازم برای تضمین یک زندگی مناسب بازنشستگان تهیه و تدوین شود.
۳- حقوق بازنشستگان با شاغلین با اجرای کامل ماده ۶۴ و ۱۲۵ قانون مدیریت خدمات کشوری مصوب سال ۸۶ باید همسان شود.
۴- تعرض به منابع و امکانات صندوقها باید متوقف و منابع صندوقهای بازنشستگی اعاده و خسارت و بدهیهای دولت به صندوقها باید پرداخت شود و ساز و کار مناسب به منظور کنترل و نظارت بر آنها توسط منتخبین واقعی بازنشستگان باید ایجاد شود.
۵- طرح اصلاحات «پارامتریک» تأمین اجتماعی که تماماً علیه بازنشستگان و شاغلین است، باید متوقف شود.
۶- بیمههای تکمیلی باید لغو شوند و بیمه کارآمد و رایگان باید برقرار شود.
۷- سیاست و برنامههای خصوصیسازی در عرصههای تولید، آموزش، بهداشت و درمان و خدمات عمومی باید متوقف شود.
۸- به روند پروندهسازی و پیگردهای قضایی و امنیتی برای فعالین صنفی و اجتماعی و آزادی فوری و بیقید وشرط کلیه فعالین صنفی و اجتماعی باید پایان داده شود.
۹- حق ایجاد تشکلهای مستقل بازنشستگان باید به رسمیت شناخته شود.
در پایان یک بار دیگر بر این نکته تأکید میکنیم که زندگی و زیستمان اعم از غذا و درمان و مسکن و هوا و… در معرض خطر هر دم افزونتر است؛ انتظار نداشته باشید که این شرایط قابل تداوم باشد.
بازنشسته، وعده وعید نمی خواهد، پاسخ عملی میخواهد.
شورای بازنشستگان ایران
تهران. ۵ اسفند ۹۷
برگرفته از نشریه الکترونیکی شماره ۱۵۲ اسفند ۱۳۹۷