حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
هپکو اراک
۲۷ فروردین
کارگران هپکو، از بستن راه آهن تا امداد رسانی. در جریان سیل لرستان، کارگران هپکو اراک در قالب تیم‌های ۳۰ نفره مشغول به امدادرسانی به مردم مناطق سیل‌زده هستند. این کارگران، ماشین آلات سنگینی را که در این موقعیت بحرانی برای مقابله با سیل ضرورت دارند، به رایگان برای مردم تعمیر می‌کنند. همچنین آنها با ایجاد تغییرات در پمپ‌هایی که در شرکت هپکو مورد استفاده است، این پمپ‌ها را برای تخلیه گِل و لای خانه‌ها مورد استفاده قرار داده‌اند. علاوه بر این، چند نیسان کمک‌های غیرنقدی توسط این کارگران برای مردم مناطق سیل‌زده ارسال شده است.
این همان کارگرانی هستند که در سال گذشته در اعتراض به واگذاری شرکت تولید تجهیزات سنگین هپکو به بخش خصوصی و همچنین عدم دریافت ۸ ماه حقوق معوقه دست به تحصن زدند و چندین‌بار راه آهن شمال به جنوب را بستند. و در نهایت چند تن از این کارگران به زندان و شلاق محکوم شدند. کارگران هپکو در جریان کار و فعالیت خود به این نتیجه رسیده‌اند که در این مواقع بحرانی نمی‌توان چشم انتظار کمک‌های مسئولین بود. بلکه خود کارگران باید با اتحاد و همدلی برای نجات همنوعان خود وارد عمل شوند.
۲۹ فروردین
کارگران کارخانه قند فسا به علت پرداخت‌نکردن حقوق اسفندماه ۹۷ در مقابل این کارخانه تجمع اعتراضی کردند.
۲۷ فروردین
کارگران کارخانه کاشی کوثر در یزد: تجمع اعتراضی کارگران کارخانه کاشی «کوثر ابرکوه» یزد نسبت به اخراج و عدم پرداخت مطالبات‌شان مقابل کارخانه.
بیانیه تشکل های مستقل کارگری به مناسبت فرا رسیدن اول ماه مه
در این بیانیه آورده‌اند: «سال ۹۷ را، در شرایطی آغاز می‌کنیم که دستمزدهای چهار برابر زیر خط فقر بر کارگران تحمیل شده و در عین حال شیرازه‌های اقتصاد و اداره جامعه به شکل غیرقابل کنترلی در حال ازهم‌گسیختگی است و در این میان جناح‌های مختلف قدرت برای بقاء و تأمین منافع ضدانسانی خود، هیچ برنامه‌ای جز تحمیل فقر و فلاکت بیشتر به میلیون‌ها کارگر و مردم زحمتکش ایران و سرکوب اعتراضات بخش‌های مختلف جامعه ندارند.
درحالی که سبد هزینه واقعی زندگی یک خانوار چهار نفره بالای پنج میلیون تومان است و عوامل و جیره‌خواران حکومت در نهادهای دست‌ساز کارگری، آن را سه میلیون و ۷۰۰ هزار تومان تعیین کردند؛ با این حال این جیره‌خواران همراه با اربابان‌شان، به طور بی‌شرمانه‌ای چشم در چشم میلیون‌ها کارگر، با امضاء و تصویب یک میلیون و یکصد و چهارده هزار تومان به عنوان حداقل مزد، اعلام کردند سهم شما کارگران از زندگی، فقر و فلاکت، خودکشی، کلیه فروشی و غوطه‌ورشدن در تباهی است. …. اول ماه مه روز جهانی کارگر پیش روی ما کارگران است. این روز، روز ماست. روز اعتراض و اتحاد ما علیه ستم و بردگی در سرتاسر جهان است. ما می‌توانیم و باید در جای جای کشور دست‌هایمان را در دست همدیگر بگذاریم و در ابعادی سراسری با خواست رهائی از فقر و فلاکت، نیروی به هم پیوسته خود را به جنبشی عظیم تبدیل کنیم و متحد و همراه با بازنشستگان، معلمان، کشاورزان و عموم توده‌های آزاده مردم ایران، گام‌های تعیین کننده‌ای را برای پایان‌دادن به مشقات و مصائب موجود و بن‌بست اقتصادی سیاسی کشور برداریم. نجات کشور از نابودی و تباهی و فقر و فلاکت در دستان متحد ما کارگران و در گرو اعتراضات سراسری ماست.
پیش به سوی اعتراضات گسترده در اول ماه مه (یازده اردیبهشت) روز جهانی کارگر
اتحادیه آزاد کارگران ایران
انجمن صنفی کارگران برق و فلز کرمانشاه
سندیکای نقاشان استان البرز
کانون مدافعان حقوق کارگر
کمیته پیگیری ایجاد تشکل‌های مستقل کارگری ایران»
