چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است!
سراغ دارید روزی را، هفتهای را که اقشاری از زحمتکشان ایران برای دریافت حقوق ناچیزشان، که سه تا چهار بار زیر خط فقر است، دست به اعتراضات و تظاهرات نهزنند و نیروهای سرکوب، که قرار بود حافظ جان و مال و حقوق رنجبران وطنمان باشند، با ایجاد رُعب و وحشت، دستگیری و زندان، این اقشار و طبقات محروم، محروم از نان، محروم از کار، محروم از مسکن، محروم از آزادی و عدالت اجتماعی را به کنار نهزنند و از آن طرف از غارتگران، اختلاسگران مرتجع و عقبافتاده سیاسی و اجتماعی در قدرت حمایت نهکنند!؟
سیاستهای ویرانگر نئولیبرالی، که تمام زیرساختهای اقتصادی کشور را که بعضاً قبل از انقلاب و بسیاری در پس انقلاب، ملی شده بود، به تاراج گذاشته است و با خصوصیسازی کارخانههای ملی دست هر غارتگری را در نابودی اقتصاد کشور و در پی آن مردم را به سرازیری فقر و نیستی کشانده است. به راستی شرمآور است وقتی مقامات دولتی و مسجدی و نمازجمعهای زمانی که ایران از سوی ابرجهانخوار امپریالیستی آمریکا و با دستور و حکم صهیونیستها زیر تحریمهای اقنصادی کمر خم نموده است، به جای دفاع از حقوق زحمتکشان جامعه و رسیدگی به خواستههایشان چهار نعل سیاستهای ریاضتی را ادامه میدهند. روشن است برای دستیابی و چپاول اموال مردم نه باید زمان را از دست داد و حکام زورگو و ضدمردمی در این راه جلوتر از زمان به پیش میروند. اینجا اصولگرا و اصلاحطلب، مسجدی و بازاری، «عبایی» و کرواتی متحداً به میدان آمدهاند و در این راه البته از حمایت جهان سرمایهداری نیز برخوردارند. و جالب اینکه اکثریت اپوزیسیون خارج از کشور نیز از سیاستهای ریاضتی ایران دفاع میکنند و رهنمود میدهند!
نظام سرمایهداری در هر مرحلهای، همیشه در یک امر متحد است، در امر چپاول اموال مردم در هر گوشهای از جهان. این بخش اپوزیسیون درواقع برخلاف شعارهای دروغینی که شبانهروز از رسانههای فارسیزبان وابسته به اجنبی سرمیدهند، علاوه بر غارت اموال مردم، خواهان به انقیادکشاندن کشور هم هستند. اینها هم چون حاکمین در قدرت، حامی مردم و به خصوص زحمتکشان جامعه نیستند، دشمن آناناند. اینها اگر به قدرت برسند، علاوه بر نیروهای سرکوب داخلی، از نیروهای سرکوبِ ابَرجهانخواران و صهیونیستها نیز برخوردار خواهد بود.
خوشبختانه اقشار زحمتکش جامعه در مسیر مبارزه طولانی خود برای احقاق حقوق بر حقش به یک نتیجه معقول و کارا رسیده است. تلاش برای ایجاد اتحادیههای کارگری، معلمان، دانشجویان و بازنشستگان نوید یک دوره جدیدی از مبارزات به حق زحمتکشان جامعه را میدهد. رسیدن به این راز پیروزی را باید به زحمتکشان کشورمان تبریک گفت. روشن است دشمنان طبقاتی مردم چه در حکومت و چه در اپوزیسیون از چنین دستآوردی وحشت دارند. ولی این راه ادامه دارد و هم اکنون اینجا و آنجا ندای اتحاد زحمتکشان را میشنویم. اتحاد سراسری بازنشستگان ایران نمونهای از این حرکت بزرگ است. این تشکل در یکی از بیانیههای خود چنین میگوید: «با چنین رویکردی است که امروز اتحاد سراسری بازنشستگان ایران با هدف ایجاد صنفی واحد از تمام بازنشستههایی که دغدغه یک زندگی شایسته و مناسب توام با آرامش، آسایش، رفاه و امنیت خاطر را دارند، اعلام موجودیت میکند. ما برآنیم که اتحاد و همبستگی و همراهی ما به عنوان یک سرمایه اجتماعی بزرگ میتواند و باید به پراکندگی و تشتت صفوفمان فائق آید، ما را در دورکردن دست غارتگران از صندوقهایمان و در دستگرفتن کنترل آنها و تحقق خواستهها و مطالبات به حقمان و در نهایت برخورداری از زندگی شایسته یاری دهد. هر چه گستردهتر باد اتحاد تمام بازنشستگان».
نان، کار، مسکن، آزادی و عدالت اجتماعی، شعارهای طبیعی و مطالبات طبقاتی اکثریت قاطع مردم تحت ستم ایران، به ویژه کارگران و زحمتکشان ایران است. اما برای اینکه بتوان به این مطالبات سوزان دست یافت، باید تشکیلات و سازمان داشت و آگاهانه و متحد علیه نظام سرمایهداری جمهوری اسلامی، که سدّ تکامل و پیشروی طبقه کارگر ایران است، رزمید و این پیکار را به مبارزه علیه دشمنان خارجی، که سودای ویرانی ایران را در سر میپرورانند، پیوند زد.
اقشار و طبقات زحمتکش و محروم جامعه حقشان است برای حفظ استقلال کشور و خود، برای دستیابی به نان، کار، آزادی و عدالت اجتماعی به تشکل، به سازمان و در نهایت به حزب طبقه کارگر روی آورند. تشکل و حزبیت رمز پیروزی است. تنها دشمنان طبقات و اقشار زحمتکش جامعه در برابر چنین تشکلاتی قد علم میکنند. زحمتکشان میهنمان باید دست رد بر دشمنان درون و برون حکومت زده و صفوف خود را محکمتر کنند. البته دشمنان مردم بیکار نخواهد نشست، از توطئه دست برنخواهندداشت. باید هوشیار بود و نباید فریب حیلههای احزاب و جریانات به ظاهر کارگری را خورد، که همه جا یا به طور شرمگینانه و گاه مستقیم از دشمنان برون مرز، چون اسرائیل و آمریکا، دفاع میکنند. حزب کار ایران (توفان) ضمن دفاع قاطعانه از خواستهای به حق زحمتکشان کشور، در راه ایجاد تشکلات دمکراتیک کارگران، معلمین، دانشجویان و دانش آموزان، زنان و بازنشستگان و غیره از هیچ کمکی دریغ نمیکند.
برگرفته از توفان الکترونیکی شماره ۱۵۴ اردیبهشت ۱۳۹۸