حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
نه به سیاست بحران در لباس بیماری «ویروس کرونا»!
«در پناه بیماری همه‌گیر «ویروس کرونا» دولت ناچار به مداخلات گسترده‌ای شده است. در طی چند روز، مبالغ هنگفتی به تجار و سرمایه‌داران و صاحبان صنایع داده است، مرزها را بسته و بزرگترین تجاوز به حقوق دموکراتیک را از زمان جنگ جهانی دوم انجام داده است. این بیماری همه‌گیر «کرونا» نیست، بلکه دولتی است که آن مسیر را دیکته می‌کند و تبعات دیگری که در راه است. مگر اینکه ما – طبقه کارگر دانمارک – به جامعه دانمارک، بگوییم مداخله سیاسی این چنینی تا چند ماه آینده شرایط زندگی ما را برای سال‌های آینده تضعیف می کند .حال به گفتگوی ما با «یوناس اورتینگ» توجه کنید»:
پرسش: به نظر شما در حال حاظر اولویت اصلی مبارزه طبقاتی حزب کمونیست کارگران (APK) چگونه است؟
پاسخ: شرایط زندگی طبقه کارگر، شرایط زندگی مردم، حقوق و قوانین اجتماعی در پوشش بیماری همه گیر «کرونا» مورد حملات گسترده‌ای قرار گرفته است. دولت قبلاً مبالغ هنگفتی را به سرمایه‌داران اختصاص داده است، مرزهای خود را بست و بزرگترین تجاوز به حقوق دموکراتیک را از زمان جنگ جهانی دوم به اجرا گذاشت. این بیماری همه گیر کرونا نیست که دیکته می‌کند، بلکه دولتی است که آن مسیر را دیکته کرده است.
تعداد معدودی از کارگردانان و سیاستمداران برتر در حال حاضر در حال نوشتن آینده ما هستند. اما اینها کسانی نیستند که مشکلی در این زمینه داشته باشند. این مائیم که هستیم و باید به همراه طبقه کارگر دانمارک، به جامعه دانمارک، بگوییم ، مداخله سیاسی چند ماه آینده شرایط زندگی ما را برای سال‌های آینده تضعیف خواهد کرد.
پرسش :نخست وزیر می‌گوید: «ما می‌توانیم تنها با ایستادگی در کنار هم این بحران را حل کنیم». آیا منطقی نیست که یک بحران را با هم حل کنیم؟
پاسخ: این یک روش عجیبی است که ما باید در کنار هم بایستیم. با افزایش تعداد افراد آلوده در دانمارک طی چند روز به طرز انفجاری، اولین اقدامات اصلی دولت این بود که نگاهش به بازار و مشاغل معطوف گردد. در میان اقدامات دیگر، با تأمین ۱۲۵ میلیارد دلار اعتبار مالیات و مالیات بر ارزش افزوده را جبران کند و رویدادهای کنونی را به نفع سرمایه جبران نماید. از آن زمان تاکنون اقدامات بسیاری انجام شده است که بطور مستقیم یا غیرمستقیم از بانک‌ها و مشاغل پشتیبانی می‌کند، مانند اخذ وام آسان برای صاحبان شرکتها وعدم هزینه برای کارگران هنگام بیماری
پرسش: صدها کارگر تاکنون اخراج شده‌اند و دولت هزینه شرکتها را پذیرفته است و وعده حل این معضل را داده است. چرا دولت خود کنترل شرکت را در دست نمی‌گیرد؟
پاسخ: کارگران در صنایع‌ای کار می‌کنند که در شرایط کنونی بدون پرداخت حقوق به خانه اعزام می‌شوند. ممکن است این پرسش پیش بیاید که آیا رهبران اتحادیه کارگری، که برای خودشان امتیازاتی کسب کردند، در صورت مخالفت با کارفرما و اینکه کارگران باید در خانه بمانند و حقوق‌شان را دریافت کنند، خطری برای منافع رهبران اتحادیه کارگری خواهد داشت.
از این گذشته، با تشدید بحران این بیماری همه‌گیر عواقب سنگینی برای مذاکرات جمعی اتحادیه‌ها برای اضافه دستمزد خواهد داشت. چارچوبی که توسط اتحادیه کارگری و کارفرمایان وضع شده است بطورمحدود و آسیب‌پذیر است. اگر ما بخواهیم شرایطی را برای پرداخت حقوق و شغل مناسب فراهم کنیم، باید با مبارزه با سیاست بحران حاکمیت، مبارزه خود را پیش‌به‌بریم. اگر مبارزه خود را صرفاً در چهارچوب مبارزه دولت، اتحادیه‌های صنفی و کارفرمایان، محدود کنیم به حداقل دستمزدهای خود دست نخواهیم یافت. ما باید بگوییم نه برای حل و فصل بحران پیشنهادی دولت، نه برای لغو قراردادهای جمعی و ارسال قبض پرداخت بحران برای طبقه کارگر تحت لوای بحران کرونا!
هر زمان که جامعه سرمایه‌داری در معرض بحران است، اکثریت قریب به اتفاق مردم هزینه این بحران را پرداخت می‌کنند. در حالی که ثروتمندان ثروتمندتر می‌شوند. این آن شرایط در حال وقوع است که اگر در مقابل آن نه‌ایستیم، این تاریخ دوباره تکرار خواهد شد.
پرسش: از این گذشته، ویروس‌ها خارج از محور طبقاتی به دیدار عموم می‌روند. آیا منطقه‌ای را سراغ دارید که از شرایط خاصی برخوردار باشد.؟
پاسخ: اختلاف مسافت از خانه تا محل کار، و در ویلا بزرگ یا یک آپارتمان کوچک زیستن، با وسایل حمل‌ونقل عمومی و یا اتوموبیل شخصی به محل کار رفتن، طبعاً استرس و خطر ابتلا به عفونت را افزایش می‌دهد. کارگران از این لحاظ آسیب‌پذیرتراز ثروتمندان جامعه هستند.
قابل کتمان نیست که در دانمارک نابرابری سلامت و درمان وجود دارد. ثروتمندان طولانی‌تر زندگی می‌کنند و کمتر بیمار می‌شوند. برخی از گروه‌هایی که در معرض خطر کوید ۱۹ ( COVID-19) قرار دارند، نظیر شهروندانی که دارای بیماری مزمن قلب و ریه هستند، از لایه‌های کارگری جامعه هستند که در شرایط نامطلوب زندگی می‌کنند. این افراد همان افرادی هستند که همیشه در معرض بیماری جدی یا مرگ ناشی از آنفولانزای قرار داشتند و این همان افرادی هستند که سال‌هاست هزینه کاهش تخت‌خواب‌های پزشکی را پرداخت کرده‌اند .
در طی ۵ سال گذشته ، ۱۰ درصد از تخت‌خواب‌های پزشکی کاسته شده است، در حالی که نیاز مردم افزایش یافته است. افزایش مراجعین و از طرفی کاهش پرسنل خدماتی و پزشکی موجب افزایش استرس و مرگ و میر در بیمارستان‌ها می‌شود. در روزهای اخیر شاهد مشکلات عدیده تجهیزات و کمبود کادر پزشکی و درمانی بوده‌ایم و این نارسائی‌ها را شنیده‌ایم که چگونه باید به استراتژی حل این بحران پاسخ داد. اما همین بس که در خلال ۲۰ سال اخیر چه دولت «آبی رنگ بورژوایی یا دولت سرخ رنگ ظاهراً چپ» تمام تلاش خود را برای کاهش شدید کادر درمانی و ظرفیت‌های خدماتی انجام دادند و در این بحران و تلفات انسانی مسئول‌اند. هر بار که جامعه مبتلا به بیماری همه‌گیر آنفلوانزا شده و اینبار به ویروس کرونا، هزینه سنگینی بر جامعه تحمیل شده است.
پرسش: آیا فکر می‌کنید اکنون امکان بازپس‌گیری و ترمیم ظرفیت‌های از دست رفته وجود دارد؟
پاسخ: چینی‌ها در آغاز در برخورد با ویروس کرونا مورد تحقیر و حمله دیگران واقع شده بودند. با تأسیس دو بیمارستان و هزاران تخت اضافی آن هم در مدت کوتاهی به نیاز مردم پاسخ دادند. من مطمئن هستم که بیمارستان‌های اینجا هم در تلاش هستند تا آنجا که ممکن است تخت‌خواب فراهم تا به مردم کمک رسانند…. اما کافی نیست. و به پول نیاز است. اما این پول‌ها کجاست؟ ما دیدیم که چطور سیستم بهداشت و درمان در شمال ایتالیا تقریباً فرو ریخت و این سناریویی است که دولت با تمام اقدامات خود به آن اشاره می‌کند. آنها برای شرکتها و بانک‌ها پول فراهم کردند، اما آنها انتظار دارند که سیستم مراقبت‌های بهداشتی و متخصصان این وظیفه را بدون کمک اضافی حل کنند. هنوز هم سیاست صرفه‌جویی به ویژه در ارتباط با سوپر بیمارستان‌های مشهور وجود دارد. در حالی که اکنون با عمل‌های عظیمی مواجه هستیم و مردم در صف قرار دارند تا معالجه شوند. این کارمندان و بیماران به کمک‌های دولتی زیادی نیازمندند تا از این بحران خارج شوند.
همچنین دیدن عواقب پاکسازی در بسیاری از نقاط در سیستم مراقبت‌های بهداشتی «هیجان‌انگیز» خواهد بود. سال‌هائی که در بیمارستان‌ها کار می‌کردم کمتر دیده شده که دستگیره درب تمیز باشد، و در شهرداری استونس که در آن کار می‌کنم، مسئولیت نظافت را روبات‌های جارو برقی به عهده گرفته‌اند. ساده‌لوحانه است هرگاه این توقع را داشت که نظافت با روبات همان کیفیت نظافت حرفه‌ای را داشته باشد. خوب است منابعی را که در فرماندهی ارتش در مرزها مستقر کرده‌ایم، به سرویس نظافت بیمارستان منتقل کنیم و حقوق و شرایط محیط ایمنی کارشان را تأمین نمائیم.
پرسش: شما به پاسداران مرزی اشاره می‌کنید، مشکل آن چیست؟
پاسخ : من می‌دانم که شورای ملی بهداشت تأکید کرده است که مرزها با توصیه آنها بسته نشده است، بلکه این یک تصمیم صرفاً سیاسی است. البته در این شرایط راه حل‌های ساده‌ای در دست نیست ولی پس از موفقیت‌آمیزترین استراتژی‌ها، می‌توان به تحلیل و بررسی آن پرداخت. واقعیت این است که
۱) دانمارک یکی از کشورهایی در جهان است که بیشترین موارد COVID-19 را در مقایسه با ساکنان دارد،
۲) ما این عفونت را از خارج از کشور دریافت نکرده‌ایم، بلکه از دانمارکی‌هائی که به خانه آمده‌اند، دریافت کرده‌ایم.
کنترل مرزها روشی است برای گسترش ترس و عدم اطمینان وقتی ارتش برای دفاع از مرزهای دانمارک مستقر می‌شود، این تصور را ایجاد می‌کند که چیزی برای دفاع از مرزهای دانمارک وجود دارد. این دقیقاً به همان روشی که دولت با پناهندگان انجام می‌دهد، ظاهراً ترس را از بین می‌برند، گویا کارهای بزرگی انجام داده‌اند، لیکن پوچی این تئاتر بعد ازمدتی آشکار می‌شود.
برگرفته از تارنمای حزب کمونیست کارگران دانمارک
۱۶ مارس ۲۰۲۰
برگرفته از توفان الکترونیکی شماره ۱۶۵ فروردین ۱۳۹۹
