حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
به مناسبت سی وهفتمین سالگرد اعدام جنایتکارانه مسئول «شورای موسس اتحادیه‌های سراسری کارگران ایران».
چرا باید کارگران روز اول ماه مه را جشن بگیرند
امسال به مناسبت روز تاریخی کارگران جهان، به درج مطالبی از رفیق کارگر، عضو کمیتۀ مرکزی حزب کار ایران (توفان)، رفیق «محمد حسن حسنی» در رابطه با این روز تاریخی اقدام می‌نمائیم . مطالبی که در نظر گرفتهﺍیم سخنرانی رفیق در میتینگ کارگری میدان راه آهن تهران است که به مناسبت اول ماه مه ۱۳۵۹ و به فراخوان «شورای مؤسس اتحادیهﻫﺎﯼ سراسری کارگران ایران» برگزار گردید و همچنین قطعنامۀ پایانی راهپیمائی است که در میدان پاستور تهران در میان هجوم وحشیانۀ چماقداران حزبﺍللهی و ژ۳ به‌دستان کمیتهﺍﯼ قرائت شد.
رفیق «محمد حسن حسنی»، مسئول «شورای مؤسس اتحادیهﻫﺎﯼ سراسری کارگران ایران» و از بنیان‌گذاران اولیۀ این تشکیلات کارگری بوده است. کارگران مبارز ایران او را با نام حزبیﺍش «بابک» می‌شناختند. او که خود تجربۀ زیادی در رهبری سندیکای کارگران :گچساران» اندوخته بود، توانست در هدایت «شورای مؤسس اتحادیهﻫﺎﯼ سراسری کارگران ایران» نقش ارزندهﺍﯼ ایفاء نماید و شورای مؤسس را در میان کارگران از نفوذ و اعتبار زیادی برخوردار نماید. نقش رفیق «بابک» در مبارزات این تشکیلات و خصوصاً در رابطه با تظاهرات با شکوه اول ماه مه ۱۳۵۸ که بی‌اغراق می‌توان آن را بزرگ‌ترین تظاهرات تاریخ جنبش چپ ایران نامید، فراموش نشدنی است .
رفیق «بابک» در سال ۱۳۶۲ پس از مبارزات خستگی‌ناپذیرش، عاقبت دستگیر و پس از ماهﻫﺎ شکنجه توسط دژخیمان حکومت ضد کارگری و ضد کمونیستی جمهوری اسلامی ایران وحشیانه به قتل رسید. در این روز تاریخی ما، درود پرشور خود را به خاطرۀ این کارگر مبارز قهرمان نثار می‌کنیم و یاد او را گرامی می‌داریم.
و اینک مطالبی از او:
متن سخنرانی
در روز اول ماه مه ۱۸۸۶ هزار تن از کارگران شهر شیکاگو در آمریکا برای قانونی کردن ۸ ساعت کار در روز دست به اعتصاب بزرگی زدند. کارفرمایان برای درهم‌شکستن اعتصاب سعی کردند میان کارگران اختلاف بیاندازند ولی کارگران با توجه به حیلۀ کارفرمایان، صفوف خود را بیشتر متشکل کرده، به طوری که در روز دوم ماه مه تعداد آنها از ۴۰ هزار به ۸۰ هزار نفر رسید. این اعتصاب عظیم با وجود مقاومتی که کارگران از خود نشان دادند، توسط پلیس و کارفرمایان آمریکا به خاک و خون کشیده شد، صدها کارگر به گلوله بسته شدند و چند تن از نمایندگان کارگران اعتصابی دستگیر شده و توسط دادگاه فرمایشی به اعدام محکوم شدند. در دادگاه یکی از نمایندگان کارگران، که به اعدام محکوم شده بود، گفت:
«اگر شما فکر می‌کنید که با دارزدن ما می‌توانید جنبش کارگران را که میلیونﻫﺎ نفر از زحمتکشان فقیر و ستمدیده، نجات خود را در آن می‌بینند، از بین به‌برید، پس مرا دار بزنید، ولی شما باید بدانید که با کشتن ما فقط جرقهﺍﯼ را خاموش می‌کنید».
محکومین مردانه و با افتخار جان دادند. با وجود این که کارفرمایان نمایندگان کارگران را اعدام کردند، ولی نتوانستند جنبش کارگران را متوقف کنند و کارگران توانستند قانون ۸ ساعت کار در روز را به تصویب و اجراء در آورند.
اما دوستان کارگر، با توجه به این که آنها در دادگاه محکوم به اعدام شدند، ولی بعد از چند سال در یک دادگاه جهانی که به دعوت کارگران تشکیل شد، بیگناهی کارگران اعدام شده به جهانیان ثابت شد و از آن به بعد روز اول ماه مه را روز کارگر، روز همبستگی جهانی کارگران اعلام داشتند که این روز مصادف است با ۱۱ اردیبهشت در ایران و این روز را کارگران سراسر جهان با شکوه هرچه تمام‌تر جشن می‌گیرند .
جشن اول ماه مه در دوران قبل از حکومت ننگین پهلوی در ایران به طرز باشکوهی برگزار می‌شد .در سال ۱۲۹۹ شورای مرکزی اتحادیۀ کارگران، که از اتحادیۀ تهران تشکیل شده بود، برای نخستین‌بار در جشن کارگری ایران، اول ماه مه روز بینﺍلمللی کارگران را جشن گرفت. بدین مناسبت تظاهرات وسیعی توسط کارگران تهران و نقاط دیگر برگزار گردید. ولی در دوران ننگین حکومت رضاخان قلدر و محمدرضاشاه جلاد از برگزاری درست این جشن به عناوین مختلف جلوگیری می‌شد و این جشن را به طرز انحرافی و ننگین به نمایش درمی‌آوردند. اما کارگران آگاه ایران هر ساله این جشن را به طور مخفی برگزار می‌کردند و حالا ما کارگران، که به همراهی سایر زحمتکشان و با نیروی پُرتوان خود توانستیم رژیم منفور پهلوی را سرنگون سازیم، حالا می‌توانیم و وظیفه داریم که روز اول ماه مه را هر چه با شکوه‌تر برگزار کنیم و جشن بگیریم تا برادری و همبستگی خود را با کلیۀ کارگران و زحمتکشان جهان اعلام نمائیم.
شورای مؤسس اتحادیۀ سراسری کارگران ایران وظیفۀ خود می‌داند که مانند سال گذشته روز اول ماه مه را با کمک سایر برادران خود جشن بگیرد و از کلیۀ کارگران و زحمتکشان سراسر ایران می‌خواهد که فعالانه در این جشن بزرگ شرکت کنند.
قطعنامه راهپیمایی
اول ماه مه بر تمامی کارگران و زحمتکشان جهان خجسته باد. امروز اول ماه مه، روز جهانی کارگران و مبارزات دلاورانۀ کارگران می‌باشد. طبقۀ کارگر جهان از بدو پیدایش خود همیشه و در همه حال درگیر یک مبارزۀ سخت طبقاتی بوده و هست. این پیروزیﻫﺎ و شکست‌هائی به دنبال داشته است و جریان همین مبارزات بود که ما کارگران، دشمنان واقعی خود را شناخته و راه مبارزه با آنها را نیز فراگرفتهﺍیم. ما می‌دانیم که امپریالیسم و سرمایهﺪاران مزدور، دشمنان عمدۀ ما هستند. آنها همیشه دسترنج ما را غارت نموده و می‌نمایند.
بنابراین ما کارگران اعلام می‌داریم که تا آخرین قطرۀ خون‌مان در برابر امپریالیستﻫﺎ خواهیم ایستاد. تاریخ نیز این را ثابت نموده است که پیگیرترین مبارزان ضدامپریالیست، کارگران می‌باشند و اکنون که امریکا، این جهانخوار پلید که سالﻫﺎ دسترنج ما را به غارت برده است، برای به دست‌آوردن منافغی که با انقلاب خونین خلق‌مان از دست داده است، تلاش می‌کند، باید بداند که نیروی پُرتوان ما، هم او و هم سرمایهﺪاران مزدور او را به زباله‌دانی تاریخ خواهد فرستاد، چنان که شاه را هم فرستاد.
ما همبستگی خود را با کارگران سراسر جهان اعلام می‌داریم، امروز خجسته سالروز اول ماه مه را گرامی می‌داریم، ولی باید به خاطر داشته باشیم که هنوز مبارزۀ طبقاتی ما ادامه دارد و راه پُر پیچ و خمی داریم. باید آگاهانه در این مبارزات شرکت نمائیم و با اتحاد و یکپارچگی خود، سرمایهﺪاران را درهم شکنیم. شورای اتحادیۀ سراسری کارگران ایران خواستار اجرای مفاد زیر می‌باشد و برای بدست‌آوردن این خواستهﻫﺎﯼ به حق مبارزه می‌نماید:
۱ ــ ایجاد بیمۀ بیکاری برای کارگران
۲ ــ ایجاد کار برای کارگران
۳ ــ برسمیت شناختن شوراهای واقعی کارگران
۴ ــ تغییر قانون کار فعلی و تصویب قانون کار جدید که کارگران در نوشتن آن سهیم باشند.
۵ ــ افزایش حقوق مطابق با افزایش هزینۀ زندگی
۶ ــ معافیت مالیاتی حقوق و مزایای کارگران
۷ ــ لغو پرداخت حق بیمۀ کارگران و برقراری خدمات درمانی مجانی برای کارگران از محل درآمدهای ملی
۸ ــ تأمین مسکن برای کارگران در حداقل زمان
۹ــ پرداخت حقوق در ایام بستری‌شدن مطابق روزهای عادی کار
۱۰ ــ تعطیل پنجشنبه و ۴۰ ساعت کار در هفته
۱۱ ــ بیرون‌راندن کلیۀ عوامل رژیم سابق از کارخانه
۱۲ـ اخراج سرمایهﺪاران و کارشناسان خارجی و مصادرۀ اموال آنها به نفع کارگران
۱۳ ــ رفع تبعیض تعطیلات کارگران و کارمندان و افزایش مرخصی سالیانه به یکماه در سال
۱۴ ــ بالابردن کیفیت خدمات پزشکی و داروئی و بیمارستانی
۱۵ ــ زمان استراحت کارگران، که به دستور پزشک باشد، جزء ساعت کار او حساب شود
۱۶ ــ لغو آئین‌نامۀ انضباطی، که تمام مواد آن به ضرر کارگر و به نفع کارفرماست (مانند جریمۀ نقدی)
۱۷ ــ عدم مداخلۀ نیروهای انتظامی از قبیل پلیس، ژاندارمری و ارتش در مسائل کارگری
۱۸ ــ شرکت شورای کارگری کارخانه در بررسی سرمایه و وضع مؤسسه و همچنین تصمیمات کارخانه در مورد خرید و فروش در سرمایه‌گذاریﻫﺎﯼ جدید و سود کارخانه و توزیع آن
۱۹ ــ استخدام و اخراج کارگران باید با نظر شورای کارگران باشد.
۲۰ ــ آزادبودن اعتراضات و قانونی‌بودن اعتصابات
۲۱ ــ سرمایۀ تعاونیﻫﺎ به کارگران برگردانده شود
۲۲ ــ تأمین وسایل رفاهی کارگران و تأمین بهداشت و وسایل ایمنی و تهیۀ غذای گرم و مجانی
۲۳ــ تهیۀ وسایل بهداشتی، شامل آمبولانس، پزشک‌یار، حمام، مهد کودک در کارخانه
۲۴ ــ رسمی‌شدن کلیۀ کارگران پیمانی
۲۵ ــ ایجاد شورای پزشکی برای بررسی وضع کارگران ازکارافتاده و بیمار
۲۶ ــ پائین‌آوردن سن بازنشستگی از ۳۰ سال به ۲۰ سال برای کارهای شاق (نظیر معدن، ریخته گری و…
ـ جاودان باد خاطرۀ شهدای ماه مه!
ـ پیروز باد مبارزات حق‌طلبانِۀ کارگران!
ـ مرگ بر امپریالیستﻫﺎ، دشمنان زحمتکشان!
ـ مستحکم باد اتحاد کارگران و زحمتکشان جهان!
شورای مؤسس اتحادیۀ سراسری کارگران ایران
۱۱ اردیبهشت ۱۳۵۹
برگرفته از نشریه توفان الکترونیکی شماره ۱۶۶ اردیبهشت ۱۳۹۹
