سال نو را در حالی آغاز کردیم که علاوه بر سیل و زلزله و دیگر بلایای طبیعی، ویروس مرگبار و کشنده «کرونا» نیز گریبان مردم ایران را گرفته است. آنچه به طبیعت مربوط میشود، تنها با دانش و مدیریت میتوان و باید به مصافش رفت، تا آن را مهار کرد و جامعه بشری را از آسیب مصون داشت. جز این هر که هر چه بگوید، جز فریب و چپاول مردم سودایی در سر ندارد. ولی متأسفانه حکومتهای سرمایهداری به آنچه نمیاندیشند، حفظ جان مردم و سلامت جامعه بشری است و دنیا را فقط از زاویه حفظ منافع طبقات فوقانی جامعه میبینند و مهار و مدیریت مشکلات اجتماعی و طبیعی را نیز تا آنجا اهمیت میدهند که جیب مسئولان و اربابان سرمایه را پُر سازد. وقایع و رخدادهای سیاسی، اقتصادی و طبیعی سال گذشته درسی را برای طبقه کارگر و دیگر زحمتکشان ایران به همراه داشت و آن این است که بدون تشکلات مستقل صنفی و سیاسی متعلق به کارگران و زحمتکشان، نه تنها نمیتوان در هیچ مبارزهای پیروز شد و منافع مردم زحمتکش را به دست آورد، بلکه داشتهها را نیز نمیتوان حفظ کرد و کارگران و زحمتکشان هرچه بیشتر در باتلاق فقر، بیکاری و گرسنگی فروخواهند رفت.
رژیم سرمایهداری جمهوری اسلامی نیز همانند تمام رژیمهای سرمایهداری در مبارزه با «ویروس کرونا» بر ماشین عظیم دروغ، فریبکاری، خرافات و سود بازار تکیه دارد و نشان میدهد که سرمایهداری با هر نقابی ظاهر شود، ماهیتاً سرمایهداری است و جان مردم برایش بیارزش است و به چیزی جز «سود» نمیاندیشد. رژیم اسلامی نیز حتی در دوران مرگبار «ویروس کرونا» نیز به جای حفظ سلامت اجتماع در پی اجرای اوامر نئولیبرالهای جهانی برای بیحقوقکردن کارگران و زحمتکشان و چپاول دارایی و ثروت اردوی کار و زحمت جامعه است. تعیین حداقل دستمزد برای سال جدید نیز حکایت از اجرای این سیاست ضد کارگری دارد.
با وجود خطر آلودگی به «ویروس کرونا» کارگران ساکت نهنشسته و به مبارزه خود در اشکال مختلف ادامه میدهند. در ذَیل نگاهی کوتاه بر وقایع مبارزاتی در فروردین ماه میاندازیم: