حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
شامگاه شنبه، ۳۰ فروردین ۱۳۹۹ (۱۸ آوریل ۲۰۲۰) قلب «سید مهدی صدودی»، این انسان مبارز، مهربان، باوفا و پرعاطفه از تپش ایستاد و خانواده، دوستان و رفقای خود را در اندوهی بی‌پایان فروبرد. زندگی رفیق «مهدی»، که قلبش پیوسته برای مردم ایران می‌تپید، با مبارزه علیه نظام‌های شاه و شیخ در راه آزادی، بهبودی و بهروزی مردم ایران عجین بود.
رفیق مهدی ۳۱ خرداد ۱۳۲۹(۲۱ ژوئن ۱۹۵۰) در تهران متولد شد، او در سال ۱۳۴۶ (۱۹۶۷) موفق به اخذ دیپلم متوسطه شد و در سال ۱۹۶۸ جهت ادامه تحصیل راهی شهر مونیخ در آلمان شد. «مهدی» یک سال بعد وارد کالج دانشگاه مونیخ شد. او از همان روزهای آغازین شروع به تحصیل در دانشگاه، جذب «کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی در خارج از کشور» شد.
دیری نپائید که رفیق «مهدی» به عضویت «سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان» درآمد. رفیق مهدی انسانی پُرانرژی، بانشاط، خوش‌رو، باوفا، با پشتکار، فعال و از خودگذشته بود. او در عین حال ازدانش سیاسی بالائی برخوردار بود. مهدی در سال ۱۹۷۰ راهی شهر برلن شد و به فعالیت و مبارزه خستگی‌ناپذیر خود در صفوف کنفدراسیون علیه رژیم شاه با جدیت در این شهر ادامه داد. او در زمینه‌های فرهنگی و دفاعی در واحد کنفدراسیون شهر برلن در صف مقدم قرار داشت. پس از مدتی او در عین حال به عضویت کمیته شهری «سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان» در برلن برگزیده شد.
در سال ۱۹۷۶ بعد از انشعاب در «کنفدراسیون جهانی»، فدراسیون آلمان (FIS) کنگره‌ای در شهر دارمشتادت برگزار کرد که در آن رفیق مهدی به عنوان دبیر فرهنگی برگزیده شد و بدین ترتیب با شرکت در ترکیب سه نفری هیأت دبیران، رهبری این فدراسیون را عهده‌دار شد و تا پایان حیات این فدراسیون در این سِمّت باقی ماند و به بهترین وجهی از عهده مسئولیت خطیر خود برآمد.
با وقوع انقلاب بهمن، «کنفدراسیون» و فدراسیون‌های آن- که فلسفه وجودی شان مبارزه و افشاگری علیه رژیم شاه بود – به تدریج منحل شدند و رفیق مهدی همانند بسیاری از اعضاء کنفدراسیون و سازمان‌های سیاسی دیگر در سال ۱۹۷۹ به اتفاق همسر و دو فرزند دلبندش به ایران بازگشت و به مبارزات اجتماعی و سیاسی خود در ایران ادامه داد.
رفیق مهدی در دوره یورش وحشیانه و گسترده رژیم جمهوری اسلامی به مبارزین، در اسفند ۱۳۶۰ به چنگال مأموران امنیتی رژیم گرفتار آمد. «مهدی» پس از آزادی از زندان به مبارزه ادامه داد. طولی نکشید که سازمان‌های سیاسی، از جمله «سازمان مارکسیستی – لنینیستی توفان»، یکی پس از دیگری در اثر هجوم وحشیانه جمهوری اسلامی از هم گسستند و سایه شوم استبداد ولائی بر پهنه ایران گسترده شد.
رفیق مهدی پس از مدتی به فعالیت در جوامع مدنی روی آورد. او به همراه تنی چند از همکاران خودابتدا «جامعه قالب‌سازان ایران» را بنیان گذارد.مهدی یکی از فرهیختگان این جامعه به شمار میرفت.او درعین حال در سالهای آغازین به وجود آمدن”انجمن ماشین سازان وتجهیزات پلیمری” به عنوان اولین دبیراین انجمن نقشی موثر و راهبردی در انسجام ماشین سازان کشور ایفا کرد.بکارگیری قطعات استاندارد قالب نیز از ابتکارات او بود.
به ابتکار مهدی این «جامعه» به انتشار مجله‌ای دست یازید که ریاست هیئت تحریریه آن نیز به عهده ی وی بود. این مجله در عین اینکه حاوی نکات تخصصی و علمی بود، مسئولین و دست‌اندرکاران نظام را در بسیاری از زمینه‌ها به باد انتقاد می‌گرفت و رسوا می‌ساخت. همین امر باعث شد که او بار دیگر مورد غضب دستگاه امنیتی رژیم قرار گیرد؛ به قسمی که او با تنگ‌دیدن روزافزون عرصه بر خود به اتفاق همسرش در سال ۲۰۱۱ به شهر برلن مهاجرت کرد. در مهاجرت نیز او با پیوستن به «کانون پناهندگان سیاسی ایران در برلن» وارد عرصه مبارزه علیه نظام فاسد جبار، آدمکش و چپاولگر جمهوری اسلامی شد. او با عضویت خود در کانون فعالانه و خلاقانه در تعیین برنامه‌های عملی، مَشی و عملکرد این کانون نقش برجسته‌ای ایفاء می‌کرد.
درگذشت مهدی ضایعه ی بزرگی برای کانون پناهندگان و مبارزان ضد رژیم جمهوری اسلامی در برلن و نیز دوستان و رفقای او به شمار می‌آید.
حزب ما درگذشت رفیق مهدی صدودی راپیش از همه به همسر گرامی و فرزندان عزیز او و نیز به کلیه دوستان، رفقا و همرزمان او صمیمانه تسلیت می‌گوید و برای آنها، بویژه برای همسر و فرزندان عزیزش، صبر و شکیبائی آرزو می‌کند.
حزب کار ایران (توفان)
۲۰ آوریل ۲۰۲۰
برگرفته از نشریه توفان الکترونیکی شماره ۱۶۶ اردیبهشت ۱۳۹۹
