حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
روز دوشنبه اول اردیبهشت ۱۳۹۹، بیش از ۳ هزار کارگر «شرکت زغال‌سنگ کرمان»، که در تونل‌های متعلق به این شرکت، در سه شهرستان «راور»، «کوهبنان» و «زرند» کار می‌کنند، در اعتراض به تصمیم کارگزاران رژیم در این مجموعه برای واگذاری سهام آن به بخش خصوصی، دست از کار کشیدند و اعتصاب کردند. اعتراضات کارگران «معدن زغال سنگ کرمان» درواقع در سال ۱۳۸۸ در دولت «احمدی نژاد» زمانی آغاز شد که زمزمه طرح واگذاری شرکت به زبان‌ها افتاد. از همان سال کارگران در ترسی دائم به‌سرمی‌بَرند. کارگران زغال سنگ کرمان شاهد زنده وضعیت کارخانه‌های مشابه، که بعد از واگذاری به بخش خصوصی دچار مشکلات عدیده اقتصادی شده‌اند، هستند. کارگران زغال سنگ کرمان می‌رزمند همان مصیبتی بر سرشان نیاید که بر سر کارگران و کارمندان «هپکو»، «آذر آب» و «هفت‌تپه» آمد. تمامی این‌ها نتیجه سیاست‌های خانمان‌برانداز خصوصی‌سازی دولت‌های ایران از دوران ریاست جمهوری رفسنجانی به بعد است.
میزان تولید این شرکت در سه سال گذشته به خاطر تحریم‌های اقتصادی مردم ایران و نیز بی‌لیاقتی سردمداران حاکم سیر نزولی به خود گرفته است. برخی هم به درستی یکی دیگر از دلایل سیر نزولی تولید را عدم وجود مواد اولیه و روند تولید سنتی می‌دانند. هر چند دور از واقعیت نیست، ولی وقتی بخاطر تحریم‌های امپریالیسم آمریکا علیه مردم ایران و در پی آن عدم صادرات تولیدات صنعتی، تولید کارخانه‌های صنعتی متوقف شود و یا از حجم تولیدات کاسته شود، نیازی هم به زغال سنگ نیست و این چرخه در تمام امور اقتصادی خود را نشان می‌دهد. با وجود بر این متأسفانه خیل عظیم مخالفین نظام حاکم هنوز بر طبل تحریم و جنگ می‌کوبند، ولی خود را حامی زحمتکشان و منافع ملی هم می‌دانند!
چندی است که مجدداً طرح واگذاری معدن زغال سنگ کرمان روی میز مذاکرات است. روشن است کارگران این شرکت دست به مقاومت می‌زنند. در این فاصله «ویروس کرونا» به میدان آمد. «ستاد کرونا» اعلام کرد شرکت‌ها و کارخانه‌ها می‌توانند از تاریخ شانزدهم فروردین با دو سوم نیرو بر سر کار حضور یابند. «شرکت زغال سنگ کرمان» از انجام این دستور سرباززد که هیچ، به کارگران و کارمندان اجازه مرخصی هم نداد. مدیران شرکت از کارگران و کارمندان خود خواستند از بیمه بیکاری استفاده کنند که معادل ۶۰ درصد حقوق است. ضمن اینکه این مدت جزو ماه‌های کار در بیمه بازنشستگی محسوب نمی‌شود، در نتیجه از حقوق بازنشستگی کم می‌گردد. کارگران از مدیران معدن درخواست کردند شرایطی را فراهم‌آورند که کارگران از بیمه بیکاری استفاده نکنند. مدیران معدن پاسخ دادند که شرکت تابع دستورات «ستاد کرونا»ست. کارگری فریاد زد: «ما کارگران حاضریم با وجود کرونا در کارخانه کار کنیم، ولی زیر بار استفاده از بیمه بیکاری نشویم، چون ما بیکار نیستیم».
خبرها حاکی از آن است که در آغاز تصمیم بر این بود کارگران به خاطر «ویروس کرونا» ۲۵ اسفند تا ۲۵ فروردین با شرط دریافت حقوق کامل سر کار حاضر نشوند، که مجدداً بنابر دستور «ستاد کرونا» تعطیلی به سه ماه افزایش یافت. دولت از این موقعیت استفاده کرد و در تلاش است در غیبت کارگران شرکت را به بخش خصوصی واگذار کند. این بود که اول اردیبهشت اعتراضات و اعتصابات از سر گرفته شد. کارگران برآنند که اگر قرار است این شرکت به بخش خصوصی، به «شرکت دالاهو» واگذار شود، باید حداقل خواست‌مان حول افزایش دستمزد، طرح طبقه‌بندی مشاغل (این طرح از سال ۱۳۹۲ پشت درهای بسته در جریان است و احیاناً چون از اعتراضات مردم هراس دارند، بعد از ۷ سال هنوز تصمیمی در این خصوص گرفته نشده است) و افزایش ضریب شغل سخت از ۱،۵ به ۲ ( ضریب شغلی ۱،۵ به این معناست که کارگران این بخش با ۲۵ سال سابقه کار بازنشست می‌شوند. ضریب شغلی ۲ سابقه کار را به ۲۰ سال کوتاه‌تر می‌کند)، حل مشکل مسکن و ایجاد امنیت شغلی، تضمین گردد. روز پانزده اردیبهشت، زمانی که سه هزار کارگر معدن زغال سنگ کرمان جلو ساختمان استانداری تجمع کردند، با دخالت استاندار کرمان قرار گذاشته شد جلسه شفاف‌سازی با حضور نمایندگان کارگران، مدیران شرکت زغال سنگ، صندوق بازنشستگان فولاد، «جهانگیری»، معاون رئیس جمهور، وزیر تعاون، کار و رفاه برگزار شود. نه «جهانگیری» و نه وزیرش بدون اطلاع قبلی در این جلسه شرکت نکردند. هر دو به همراه تمام نهادهای رسمی و غیررسمی هدف خود را واگذاری تمام موسسات و کارخانه‌های دولتی به بخش خصوصی و آقازاده‌های چپاولگر قرار داده‌اند و نه رسیدگی به وضع اسفناک اقتصادی زحمتکشان جامعه. قبلاً و در تاریخ ۹ اردیبهشت جلسه شفاف‌سازی پیرامون واگذاری شرکت معدن کرمان انجام گرفته بود که از حضور نمایندگان کارگران در این جلسه جلوگیری به عمل آمد.
لازم به ذکر است که در چند سال گذشته کلیه زمین‌های متعلق به این شرکت، که قرار بود به کارگران «شرکت معدن کرمان» واگذار شود، بدون اطلاع آنان به بخش خصوصی و نه به کارگران و با قیمتی بسیار نازل فروخته شد.
«شرکت دالاهو» به کارگران اطلاع داده که قرار نیست کلیه شرکت به بخش خصوصی واگذار شود. تصمیم بر این است که در آغاز ۴۵ درصد سهم شرکت به بازار بورس تهران عرضه گردد. ظاهراً و باز هم به خاطر چپاول اموال و سرمایه‌های مردم توسط هزار فامیل در قدرت و هم به خاطر تحریم‌های غیرعادلانه علیه مردم ایران، دولت پول کافی جهت پرداخت دستمزدهای کارمندان و کارگران موسسات دولتی و دیگر هزینه‌هایی که در بودجه سال ۱۳۹۹ در نظر گرفته شده را ندارد و حاضر هم نیست پول‌های به غارت‌رفته توسط اختلاسگران و دزدان در قدرت را بازپس‌گیرد، اجباراً دست‌اش مستقیم در جیب مردم است و شبانه‌روز تبلیغ می‌کند که مردم در بورس تهران سرمایه‌گذاری کنند. منظور خرید سهام شرکت‌های دولتی است.
«پورابراهیمی»، نماینده مردم کرمان، در نامه‌ای به وزیر کار چنین اظهار می‌دارد:
«با توجه به لزوم پاسخ‌گویی به درخواست‌های صنفی کارگران معادن زغال سنگ همانند اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، اجرای دائمی قراردادهای کارگران به منظور ایجاد امنیت شغلی بیشتر،افزایش ضریب شغل سخت و امان‌آور از ۱،۵ به ۲، حل مسکن و… در جلسات مستمر با وزیر و سایر معاونان و مدیران ملی و استانی مطرح شده … ولی ترتیب اثری داده نشده». همین جا این را هم گفته باشیم که در «شرکت معدن زغال سنگ کرمان»، هستند کارگرانی با سابقه ۳۰ سال کار که هنوز از قرارداد دائم محروم‌اند.
کارگران «معدن زغال سنگ کرمان» در کنار دیگر کارگران، معلمین، کارمندان، بازنشستگان با نبردی سخت اینجا و آنجا به پیروزی‌های صنفی دست می‌یابند که باید به این نبردها جهت احقاق حقوق ادامه دهند. اما پیروزی نهایی در یک نبرد طبقاتی در حوزه سیاست و با هدف الغای هرگونه استثمار، استقرار سوسیالیسم به رهبری طبقه کارگر است. و این ممکن نیست مگر با اتحاد تمام کارگران و زحمتکشان و تحت ستاد نیرومند حزب واحد طبقه کارگر. روشن است هرچه پایه‌های جامعه در عرصه‌های سیاسی، فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی دموکراتیک‌تر باشد، رسیدن به هدف نهایی و استقرار سوسیالیسم سهل‌تر است. ایجاد یک جبهه دموکراتیک، ضد ارتجاع حاکم، ضدامپریالیستی، ضدصهیونیستی در شرایط کنونی راه را آسان‌تر هموار می‌سازد. سیاست حزب‌ستیزی و تبلیغ شورا و آنارکوسندیکالیسم از جمله گرایشات انحرافی و اکونومیستی در شرایط کنونی هستند که مبارزه کارگران را برای پیشروی عقیم می‌گذارد. سیاست ضدحزبی و چپ‌روانه و کارگرزدگی، کارگران را خسته از ناکامی‌ها تسلیم فشار ارتجاع می‌گرداند. تنها تحت رهبری طبقه کارگر و از طریق ستاد رهبری حزب واحد طبقه کارگر است که می‌توان به پیروزی رسید.
پیروز باد مبارزات کارگران معدن زغال سنگ کرمان!
برگرفته از توفان اکترونیکی شماره ۱۶۷ خرداد ماه ۱۳۹۹
