حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
در ماه خرداد، شاهد وقایع تلخی در محیط کارگری و صحنه مبارزه طبقاتی بودیم. وقایعی که گاه از بازگویی آنها نیز زبان انسان بند می‌آید و خشم سراپای کارگران و زحمتکشان و فعالان کارگری و مدنی را فرامی‌گیرد. متأسفانه برخی از کارگران و زحمتکشان از سر فشار اقتصادی و شرمندگی در مقابل خانواده، دست به خودکشی زدند. مسئولان و مدیران و سرمایه داران زالوصفت، که کارگران و زحمتکشان را ابزاری برای رسیدن به سود بیش‌تر می‌بینند و بود و نبود آنان برایشان ارزش دیگری ندارد، مسبب تمامی مشکلات کارگران و زحمتکشان و خانواده‌شان هستند. آنانی که سزایشان نابودی است، سرمایه‌داران بی‌وجدان و مسئولان رژیم سرمایه‌داری هستند و نه کارگران، معلمان، جوانان و زنان. زندگی اکثریت مردم در نظام سرمایه‌داری در سراسر گیتی به دست سرمایه‌داران و حکومت‌های سرمایه‌داری، فلاکت‌بار شده است. آنچه در این اوضاع و احوال نابسامان نیاز است، آگاهی است و اتحاد و مبارزه برای پایان‌دادن به نابرابری و ایجاد دنیایی آزاد و برابر.
اگر هنوز کسی گمان می‌برد که می‌توان به این یا آن جناح، این یا آن شخص مرتبط با قدرت و یا نیرویی خارجی امید بست که مشکلات را برطرف کنند و یا اگر کسانی گمان می‌برند که تنها هستند و یا به تنهایی می‌بایست گلیم خود را از آب بیرون کشید، سخت در اشتباه‌اند. تلاش جناح‌های حکومتی برای از میان برداشتن یکدیگر، هیچ ربطی به حل معضلات مردم ندارد، زیرا همگی دستان آلوده دارند و در چپاول و سرکوب شریک بوده‌اند و اگر سرمایه‌دار و یا مسئولی را به دادگاه می‌کشانند و یا به افشاء جناحی و یا شخص و خانوادگی می‌پردازند، فقط و فقط برای به دست‌آوردن سهمی بیش‌تر از سفره انقلاب! است و بس. زیرا حتی در زمانی که سرمایه‌داری را به جرم فساد اقتصادی به محاکمه می‌کشند، حقوق کارگرانش را نمی‌پردازند و حتی حق‌خواهی کارگرانش را در همان زمان نیز سرکوب می‌کنند و از کارگرانی، که به زندان انداخته‌اند، دل‌جویی هم نمی‌کنند تا چه رسد به دادن حق کارگران، معلمان و بازنشستگان. و یا وقتی که مسئولان قضایی و غیره را، که همگی از یارانشان در غارت کشور هستند، به جرم فساد محاکمه می‌کنند، کارگران معلمان و نوسیندگان و روزنامه‌نگارانی را، که به دست این مفسدین به زندان افکنده شده‌اند، آزاد نمی‌سازند. جدال درون حکومت، جدال گرگ‌هائی است که حتی به یکدگر نیز رحم نمی‌کنند.
نیروهای خارجی نیز گرگانی هستند که برای «نان و جان و حقوق بشر ما» زوزه می‌کشند و در تعیین سیاست‌گذاری‌های نئولیبرالی رژیم سرمایه‌داری اسلامی نقش ایفا می‌کنند.
در خرداد ماه مبارزه در صحنه طبقاتی ادامه داشت که در ذیل مختصری از آن از نظر خوانندگان گرامی می‌گذرد:
