حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
مقاله‌ای از سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران
«نزدیک به یکصد و پنجاه روز از ورود بیماری کرونا به کشور می‌گذرد. به جز هیجانات و شوهای میدانی روزهای اول دولت در رابطه با مبارزه با شیوع کرونا، امروز عادی‌سازی مرگ شعار دولتمردان گشته است و دیگر حتا به توصیه‌های پزشکان و وزیر بهداشت هم گوشی برای شنیدن وجود ندارد.
هزینه‌های سنگین برای زدن بیمارستان‌های صحرایی، رژه‌های سرکوب کرونا، مُدشدن ابتلا به بیماری کرونا در میان مسوولین، امروز دیگر دیده نمی‌شود. مسوولین، رسانه‌های گروهی وظیفه خود را به عادی‌سازی مرگ تقلیل داده‌اند.
در «ایران خودرو» دیگر از تب‌سنجی خبری نیست، ماسک لازم برای کارگران ذوب‌آهنی بیش از دو ماه است تهیه نشده، ابتلا به بیماری کرونا در شهرک صنعتی ساوه رو به گسترش است، مرگ‌های پی در پی در عسلویه، بوشهر و پارس جنوبی به دلیل رعایت‌نکردن فاصله‌گذاری اجتماعی در هنگام کار و سرویس‌های کارگران و خوابگاها‌یشان، ضد‌عفونی‌نشدن خوابگاه‌ها و سرویس‌های بهداشتی و نداشتن ماسک از جمله این موارد است.
داس کرونا سالمندان، بیماران زمینه‌ای چون قلب و عروق، کلیوی، سرطانی، بیماری‌های خاص را درو می‌کند. ماسک معمولی به دستور دولت از ٣٠٠ تومان به ٢٠٠٠ تومان افزایش یافت، تا مرگ همچنان به سمت فقرا میل کند. از ضدعفونی‌کردن مرتب اتوبوس‌های شهری، مترو و معابر عمومی خبری نیست.
از بیمارستان‌ها خبر می‌رسد به جز کادر درمانی و خدماتی، بسیاری از بیماران عادی نیز به دلیل رعایت‌نشدن نکات بهداشتی در بیمارستان‌ها، که باید با یک جداسازی عادی از ابتلا به کرونا درمان باشند، گرفتار این بیماری شده‌اند. هزینه پیش‌گیری از این بیماری برای خانواده‌های کارگری و مستمری‌بگیران بالاست. یک خانواده کارگری برای خرید ماسک و رعایت ضدعفونی‌کردن روزانه باید بیش از ١٠ هزار تومان هزینه کند، آن هم با حقوق حقیرانه ١ میلیون ٨٠٠ هزار تومانی. کافی است در معابر عمومی و محله‌های کارگری رفته و مشاهده کنید که چگونه خانواده‌های کارگری ماسک چندبار مصرف شده را بازهم مجبورند استفاده کنند.
سیستم سرمایه‌داری برای کاهش هزینه‌های آتی خود سالمندان، بی‌خانمان‌ها، حاشیه‌نشین‌ها و محله‌های کارگری را در برابر کرونا تنها گذاشته است.
دو طرز فکر برای مقابله با کرونا در جهان اجرا می‌شود؛ یکی عادی‌سازی مرگ و همه‌گیری انسان‌هاست و دیگری قرنطینه‌های سختگیرانه، که در چین و کوبا و ویتنام اجرا شده است. نه تنها مردم از مرگ جسته‌اند، بلکه هزینه‌های دولت برای مقابله با این بیماری کم‌تر از کشورهایی است که مردم کشورشان را در مقابل کرونا تنها گذاشته‌اند. عادی‌سازی مرگ در اروپا آغاز و در آمریکا به یک کشتار انسان‌ها تبدیل شده است.
برای خروج از این بحران کم‌ترین راه حل این است که ماسک رایگان دراختیار مردم گذاشت. به جای هزینه‌کردن برای کتک‌زدن پرستاران در مشهد می‌شد آنان را به کار گرفت و از نیروی انتظامی خواست که آنها هم به موج تولید ماسک در هر کوی برزن روی بیاورند».
برگرفته ازکانال رسمی سندیکای کارگران فلزکار مکانیک ایران/
مازیار گیلانی نژاد
تیرماه ١٣٩٩
برگرفته از توفان الکترونیکی شماره ۱۶۹ نشریه الکترونیکی حزب کار ایران مردادماه ۱۳۹۹
