حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
به بهانه دستیابی فیلم «خورشید» ساخته «مجیدی مجیدی»، کارگردان ایرانی، به جوایز «جشنواره ونیز» بر آن شدیم چند سطری در خصوص کامیابیهای سینمای ایران در عرصه جهانی منتشر کنیم. لازم به یادآوری است که این نوشتار در پی آن نیست که نقدی بنیادین در مورد این فیلم و کارگردان آن ارائه دهد و صرفاً حضور فیلم در «جشنواره ونیز» را فرصتی برای پاسخگویی به برخی ابهامات در مورد کلیت اوضاع سینمای ایران بعد از انقلاب قلمداد میکند.
تقریباً غیرقابل انکار است که سینمای ایران در سالهای پس از انقلاب ۵۷ علیرغم سیاستهای سانسور و اختناق نظام حاکم توانسته مانند بسیاری دیگرازعرصههای هنری و فرهنگی تولیدات بدیع و پُر محتوایی عرضه کند که حتا فستیوالهای سینمایی معتبر جهانی را نیز تحت تاثیر قرار داده و جوایز ارزشمندی را تصاحب نموده است.
این امر را نباید به حساب مدیریت و سیاستگذاری نظام گذاشت، بلکه در بسیاری از موارد خطمشی حکومت مانع و رادعی اساسی در این مسیر بوده است.
به گمان ما تمام کامیابیهای علمی، هنری، ورزشی و ادبی در چهار دهه گذشته از پتانسیل آزاد شده در اثر مطالبات بر حق مردم ایران در طول تاریخ معاصر به خصوص خواست تحقق استقلال سیاسی، عدالت اجتماعی و آزادی، که از اصلیترین مبانی انقلاب ۵۷ شمرده میشود، نشأت گرفته و باوجود سانسور و سرکوب رژیم توانسته مسیر خود را در تمامی زمینههای مذکور به سوی آینده باز کند.
متأسفانه برخی گروهها و جریانات به بهانه مخالفت با جمهوری اسلامی به طریق مألوف و دائمی خود بر طبل تحریم همه جانبه ایران میکوبند و با هربهانهای از جمله اعدام جوانان معترض ایرانی خواستار تحریم کشور در کلیه زمینههای اقتصادی، ورزشی و هنری از سوی جامعه بینالمللی میشوند. در صورتی که ما شاهدیم حضور غرورآفرین تیمهای ورزشی ایرانی در مسابقات بینالمللی و دستیابی به مقامهای رفیع و یا درخشش چهرههای علمی و در فقره اخیر موفقیت فیلم خورشید تا چه اندازه در بهبود هویت ایرانی به عنوان جامعهای پویا و زنده کمک میکند و همچنین باعث بالارفتن انگیزه جمعی و اعتماد به نفس در جامعه ایران گشته و چشمانداز پیش روی جوانان را امیدبخش میسازد. فرایند انزوای ایران و تشویق جهان به امداد این فرایند ماحصلی جز بیتوجهی افکار عمومی جهان و نادیده گرفتن مردم میهنمان از سوی آنها نخواهد داشت. ادامه چنین روندی بعلاوه چهره ارتجاعی روحانیت حاکم بر ایران تصویری بدوی و غیرواقعی از جامعه ایران به جهان عرضه میدارد که زمینه را برای بهرهبرداری محافل جنگطلب امپریالیستی برای توجیه تجاوز نظامی به ایران فراهم میکند. رژیمهای سیاسی میآیند و میروند اما دستآوردهای مردم ایران در عرصههای مختلف هنری، فرهنگی، علمی و ورزشی همواره ماندگاراست و در تاریخ ایران و جهان ثبت خواهد شد.
توفان الکترونیکی شماره ۱۷۱ نشریه الکترونیکی حزب کارایران مهرماه ۱۳۹۹
