حزب کار ایران (توفان) به حزب طبقه کارگر ایران بهپیوندید!
خبر تأسف‌بار خودکشی «رضا الکثیر»، ساکن شهر حرد، کارگر اخراجی نیشکر هفت‌تپه تکان دهنده است.
در اطلاعیه سندیکای هفت‌تپه شنبه مورخ ۲٢ آذر ماه ٩٩چنین می‌خوانیم:
««رضا الکثیر» دارای یک برادر و سه خواهر فلج بود. او که در شرکت هفت‌تپه کار می‌کرد، از محل کار خود اخراج شده بود و به خاطر عدم بازگشت مجدد او به سر کار دست به خودکشی زد. این در حالی بود که «رضا الکثیر»، بارها به امیلی و اسدبیگی‌های مراجعه کرده بود، ولی متأسفانه آنها حاضر نشده بودند که او را به سرکار بازگردانند.
رضا، به تازگی نامزدی کرده بود. او بخاطر فشار معیشتی، بیکاری و فقر نداری، دست به خوکشی زد و متاسفانه جان عزیزش قربانی منافع صاحبان سرمایه سودپرست شد. سندیکای کارگران نیشکر هفت‌تپه ضمن تسلیت به خانواده این کارگر عزیز، و کارگران ایران و هفت تپه، عامل اصلی این قتل را صاحبان و مدیران شرکت هفت‌تپه می‌داند و افراد متهم باید در دادگاه، دادگاهی شوند».
مسبب خودکشی «رضا الکثیر» رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی است.
در سال‌های اخیر آمار خودکشی در ایران روند افزایشی داشته است. دفتر سلامت روان وزارت بهداشت اعلام کرد که آمار خودکشی هر سال بیش از پنج درصد افزایش می‌یابد و تنها در سال ۹۷ حدود ۱۰۰ هزار مورد اقدام به خودکشی در ایران به ثبت رسیده است. در این میان استان‌های غربی بیش‌ترین آمار خودکشی را به خود اختصاص داده‌اند. میزان خودکشی در بین زنان بیش‌تر از مردان است. افزایش فشارهای اقتصادی، اخراج‌‌سازی‌های مداوم و ژرفش اختلاف طبقاتی در سه سال اخیر، امید به آینده را به پائین‌ترین سطح ممکن رسانده و اخبار خودکشی به پای ثابت وقایع روزانه در نقاط مختلف ایران تبدیل شده است.
روشن است خودکشی «رضا الکثیر»، این کارگر شریف نتیجه اخراج، فقر و فلاکت و زورگویی‌های سرمایه‌داری است که چنین شرایط غیرانسانی را به او و سایر کارگران تحمیل کرده است. کارگری که ماه‌ها حقوق دریافت نمی‌کند و کمرش در زیر بار زندگی خم شده است، در قامت هیچ نوشته‌ای توصیف کردنی نیست. اما راه چاره این درد خودکشی نیست. کارگران و همه زحمتکشان برای رهایی از این جهنمی که نظام سرمایه‌داری آفریده است، جز مقاومت و مبارزه متحد و متشکل نیست. همه کارگران ایران دارای سرنوشت یکسانی هستند و در زیر فشار سرکوب و بی‌عدالتی حاکم بسر‌می‌برند. مقاومت، مبارزه و اعتراض حق طبیعی همه کارگران است. لیکن این مبارزه و مقاومت، اگرچه لازم و ضروری است، اما کافی نیست. کارگران به تشکیلات واحد صنفی مستقل نیاز دارند و باید بکوشند، علی‌رغم همه موانع موجود، متشکل شوند. آنجا که کارگران متحد و متشکل در مقابل کارفرما ایستادند، موفقیت‌هائی کسب کردند و آنجا که پراکنده و بدون تشکیلات بودند، اعتراضات‌شان به‌جایی نرسیده است. راه رهائی نهائی طبقه کارگر متشکل‌شدن در حزب واحد طبقه کارگر است، حزبی که با پرچم لنینیسم در تدارک سرنگونی بورژوازی و الغای مالکیت خصوصی بر ابزار تولید و محو استثمار است. تنها با داشتن چنین دورنما و افقی است که می‌توان از مسیر پُر پیچ و خم دردناک کنونی عبور کرد و راه را برای پیروزی هموار ساخت.
امروز مبارزه برای دریافت حقوق معوقه، اضافه دستمزد، بیمه بیکاری، بهبود محیط کار، مخالفت با اخراج‌سازی‌ها، امنیت شغلی و حق قانونی تشکیل سندیکای مستقل … از جمله مطالبات روز و عاجلی هستند که کارگران می‌توانند متحداً حول آنها متشکل شوند و بخشی از حقوق‌شان را از حلقوم سرمایه‌داران بی‌وجدان، که جان همه زحمتکشان را به لب رسانده‌اند، بیرون کشند!
یاد «رضا الکثیر» گرامی باد!
ننگ و نفرت بر جمهوری سرمایه‌داری اسلامی!
چاره رنجبران وحدت و تشکیلات است!
توفان الکترونیکی شماره ۱۷۴ نشریه الکترونیکی حزب کارایران (توفان) دیماه ۱۳۹۹
