در پی اطلاعیه کارگران نیشکر هفت تپه و درخواست حمایت از مطالباتشان، که حول شش محور مشخص بیان شده بود، شماری از کارگران، دانشجویان و بازنشستگان روز چهارشنبه سوم دیماه ساعت ۲ بعد از ظهر در تهران مقابل ساختمان وزارت دادگستری تجمع کردند و از کارگران هفتتپه حمایت نمودند. کارگران خواستهای فوری خود را بدین شکل اعلام کردهاند:
۱- خلع ید و سلب مسئولیت از تمام کارگزاران مدیریت سابق. مدیران شرکت باید مورد تأیید کارگران باشند.
۲- به رسمیت شناختن نمایندگان منتخب کارگران در زمنیۀ نظارت بر شرایط ایمنی و بهداشت کار، جلوگیری از سوانح، رعایت ساعات کار و غیره.
۳- بازگشت همه کارگران اخراجی به کار و پرداخت حقوق و مزایای دوران بازداشت و یا اخراج آنها.
۴- پرداخت فوری تمام حقوق و مزایای عقبافتاده.
۵- برسمیت شناختن تشکلهای مستقل کارگری و به طور مشخص سندیکای کارگران هفت تپه از سوی دولت و کارفرما.
۶- برسمیت شناختن حق اعتراض، اعتصاب و راه پیمائی.
گزارشی مختصری از تجمع حمایت از کارگران هفتتپه روز چهارشنبه سوم دیماه در تهران در مقابل وزارت دادگستری با شعارهای «دانشجو! کارگر! اتحاد! اتحاد!»
«مرگ بر ستمگر، درود بر کارگر!»
«مرگ به غارتگران از هفتتپه تا تهران!»
و چند شعار دیگر آغاز شد. شایان ذکر است که حضور برجسته بازنشستگان در تجمع روز چهارشنبه و حمایت از خلع ید کارفرمای هفتتپه در تهران و دولتیکردن شرکت تحسینبرانگیز است.
تلاش گسترده سیاه جامهگان بسیجی «مسلمان» و «عدالتخواه» و عقبه رسانهای مافیای سپاه برای مصادره تجمع اعتراضی حمایت از هفتتپه در تهران ناکام ماند .
بر پایه گزارشهای فعالین مستقل کارگری جلسه یرئز چهارشنبه هیات داوری سازمان خصوصیسازی بدون نتیجهای خاتمه یافته و ادامه آن به روزهای آینده موکول شده است. گفته میشود جلسه بعدی این هیات ده روز تا دو هفته دیگر برگزار خواهد شد.خلع ید از صاحبان شرکت و دولتی کردن آن یکی از مطالبات کارگران معترض است.
برخی از تظاهرکنندگان شعار«نان، کار، آزادی و اداره شورایی» را فریاد زدند. روشن نیست آیا چنین شعاری با خلع ید فرضی از سرمایهداران، منظوراستقرار «حکومت شورایی» در شرکت نیشکر هفت تپه است و چنین خواستی را از دولت سرمایهداری جمهوری اسلامی طلب میکنند یا واگذاری شرکت به دولت سرمایهداری و نظارت کارگران در چارچوب سندیکای مستقل کارگری؟ خواست «اداره شورایی شرکت» آن هم از دولت سرمایهداری بسیار ذهنی و کودکانه به نظر میرسد، بیش تر جنبه آنارشیستی و شعاری دارد تا واقعیت عینی که بر توازن قوای طبقاتی منطبق باشد. کارگرانی که هنوز فاقد تشکل مستقل کارگری هستند و از پراکندگی رنج میبرند، چگونه و با کدام قدرت و تشکل میخواهند چنین مطالبه ضداستثماری را به کرسی بنشانند. متأسفانه طرح چنین شعارهای زودرس و چپروانه نتیجهای جز به شکستکشاندن یک اعتصاب و یا اعتراض دمکراتیک برای مطالبات صنفی دربرنخواهد داشت. باید صف آنارشیستها از اعتراضات کارگری، که برای نان، کار و اتحادیههای مستقل و حقوق صنفی و دمکراتیک خود پیکار میکنند، جدا گردد. لغو استثمار یک شعار سوسیالیستی است و ربطی به وظایف سندیکای کارگری ندارد.
توفان الکترونیکی شماره ۱۷۴ نشریه الکترونیکی حزب کارایران (توفان) دیماه ۱۳۹۹