اینروزها با سرکوب خونین اعتراضات مردم در آبانماه، بازار شعار «همه با هم برای «سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی» و آلترناتیوهای رنگارنگ داغ شده است. پارهای در قالب «سکولار و جمهوری‌خواه و شورای گذار» تجاوز امپریالیست‌ها به عراق، افغانستان، سوریه و لیبی را مورد تأیید قرار می‌دهند و خواهان «مداخله بشردوستانه» ناتو برای تغییر رژیم سیاسی در ایران هستند. این خودفروختگان سیاسی خواب سناریوی لیبی در ایران را می‌بینند. پاره‌ای دیگر از آن‌ها که ناسیونال شونیست‌های آریائی هوادار بازگشت ضدانقلاب مغلوب در ایران هستند، می‌خواهند دلقک «منتظرالسلطنه»ای را به نام رضا نیم پهلوی «صفرکیلومتر»، در ایران بر سرکار آورند و تاریخ را مجدداً به‌عقب برانند. «قهرمان ملی» آنها رضاخان میرپنج است. با الهام از ادبیات ایران باید گفت «تفو بر تو چرخ گردون تفو!». پاره‌ای از این عده ناسیونال شونیست‌های آذری، کُرد و عرب‌اند که خواهان تجزیه و بالکانیزه‌کردن ایران هستند، تا دست صهیونیست‌ها و امپریالیست‌ها در ایران باز شود و …

۶۶ سال پیش به هنگامی که نماینده امپریالیسم کودتاگر آمریکا پا بر خاک پاک وطن ما گذاشت، دانشجویان انقلابی با برپایی تظاهراتی علیه امپریالیسم، استبداد و ارتجاع، نشان دادند که در کنار کارگران و زحمتکشان در حفظ منافع مام میهن، کوشا و حتی حاضر به جان فشانی‌اند. امسال باز هم همانند تمامی این سال‌ها نشان دادند که نه تنها هرگز قدمی به عقب برنخواهند داشت، بلکه کماکان در موضعی کاملاً صحیح در کنار کارگران و زحمتکشان و دیگر مردم انقلابی ایران برای به دست‌آوردن منافع طبقاتی و ملّی در صحنه مبارزه، حضوری فعال دارند. آذر ماه، ماه آتشفشان مبارزه و اتحاد بوده است و هست. دانشجویان و استادان و فرهنگیان در اتحاد با کارگران و زحمتکشان علیه تمامی دشمنان ریز و درشت میهن و مردم ایران نمایشی تاریخی را در صحنه مبارزه ایران عرضه کردند و داغی بر دل نئولیبرال‌های ایرانی و خارجی و وابستگان و جیره‌خواران چپ و راست …

پیکار ستاد سندیکائی فرانسه برعلیه طرح بازنشستگی امتیازی مکرون نیروهای سیاسی و افرادی که متن زیر را امضا کردند، با طرح بازنشستگی مکرون مخالف‌اند و از فراخوان سندیکائی برای بسیج، برگزاری تظاهرات در روز پنجم دسامبر و از اعتصاب ممتد تا شکست آن، پس‌گرفتن طرح مذکور، حمایت می‌کنند. با فراخوان سندیکاها، کارگران و کارمندان، از بخش خصوصی و عمومی، شرکت ملی راه آهن، مترو، اتوبوس‌رانی، آتش‌نشانی، معلمان، پرستاران، هنرمندان، نوازنده و خواننده و بالرین و غیره… شمار قابل توجهی از دانشجویان و دانش‌آموزان، در روز موعود، پنجم دسامبر (۲۰۱۹) دست از کار کشیدند، ۸۰۰ هزار تا ۱ میلیون نفر، در شهرهای بزرگ و کوچک، زن و مرد، جوان و سالمند، حتی جلیقه زردها، دون‌پایه‌ها، شاغل و بیکار و بازنشسته به خیابان آمدند، در تظاهرات سراسری شرکت کردند. مکرون طالب یک «دولت مقتدر قرن بیست و یکمی است، رهائی‌بخش، جهانی حامی شهروندان، نه براساس موقعیت اجتماعی و کاری که می‌کنند، بلکه …

رفیق «متین ایلقون»، عضو «کمیته اجرائی سراسری» حزب کار ترکیه پس از یک دوره بسیار کوتاه نبرد با بیماری سرطان در سن ۵۸ سالگی در ۹ نوامبر ۲۰۱۹ درگذشت. رفیق متین، عضو رهبری حزب کار ترکیه در شهر استانبول بود و مسئولیت‌های زیادی را در همه سطوح حزبی بر عهده داشت. او در بنیان‌گزاری روزنامه «اورنسل» و نشریه هفتگی «گرچک» شرکت داشت و پس از آن به عنوان عضو هیأت تحریریه «اخبار اتحادیه‌های کارگری» فعالیت داشت. رفیق ایلقون به دنبال کودتای نظامی ۱۹۸۰ بخ مدت ۱۱ سال به اتهام عضویت در «حزب کمونیست انقلابی ترکیه» در زندان به‌سربُرد. همه او را به خاطر سخت‌کوشی و وفاداری به مبارزه طبقه کارگر، کمونیستی نمونه می‌دانستند. راه سرخش پُر رهرو باد!   پیام تسلیت به رفقای حزب کار ترکیه (امپ) ما به مناسبت درگذشت رفیق کمونیست، «متین ایلقون»، عمیق‌ترین تسلیت خود را به حزب کار ترکیه، به خانواده و دوستان این رفیق مبارز …

طفیل عباس (۲۰۱۹-۱۹۲۷)، کمونیست برجسته پاکستانی «طفیل عباس» (۲۰۱۹-۱۹۲۷)، کمونیست برجسته و رهبر «جبهه کارگران پاکستان – پاکستان مزدور محاذ»، پس از یک دوره طولانی بیماری در سن ۹۲ سالگی درگذشت. رفیق طفیل، یکی از بنیان‌گزاران حزب کمونیست پاکستان در سال ۱۹۴۸، بنیان‌گزار اتحادیه «کارگران و کارمندان خطوط هوائی پاکستان» در اوائل دهه ۱۹۵۰، که به جبهه سراسری کارگران پاکستان گسترش یافت، و بنیان‌گزار «بنیاد ملی دانشجویان» و در صف اول مبارزه بر علیه حکومت نظامیان و امپریالیسم و فئودالیسم بود. رفیق طفیل مسئولیت حزب در شهر کراچی را برعهده داشت که به خاطر رهبری اعتصاب کارگران خطوط هوائی پاکستان در سال ۱۹۵۴ دستگیر، شکنجه و زندانی می‌شود. او یکبار دیگر در سال ۱۹۶۰ در دوره حکومت نظامی «ایوب خان» و به دنبال دستگیری «حسن ناصر» و دیگر رهبران حزب کمونیست پاکستان در ۱۹۶۰ دستگیر و شکنجه می‌شود. حسن ناصر در زیر شکنجه در زندان مخوف لاهور جان داد ولی …

«من هم علاقه داشتم در مورد مسائل اخیر ایران نوشته‌ای از شما بخونم…… احتمالا شبیه شما مسائل و می‌بینم. ….. شدت کشتار و سرکوب وحشیانه‌ای که به قربانیانش دیگه نمیشه به راحتی انگ سیاسی زد. استیصال دولت، از روحانی تا نماینده‌های مجلس در اظهارنظر و چرخش گفتار رهبر که بدون همون اندک ملاحظات همیشگی، بسیج و سپاه رو مامور سرکوب مردمی کرد که نه مستضعف، بلکه اشرار بودن!! حمایت منفعل اروپا و اظهارنظر شک‌برانگیز و سوء‌استفاده سران آمریکا در مورد اعتراضات مردم و همراهی ابلهانه اپوزیسیون که فقط رنگ منفعت‌طلبی داشت و بهانه بیشتری به دست حکومت داد که معترض‌ها رو وابسته یا فریب خورده جلوه بده. هرچند هیچ چیز زندگی‌های از دست‌رفته‌ رو برنمی‌گردونه، اما به نظرم این اتفاقات چشم همه‌ی مردمو بیشتر باز کرد. کسانی که همیشه رهبر رو از سیاست‌های ظالمانه دولت تطهیر میکردن. کسانیکه به اصلاحات امید داشتن و منتظر منجی‌های در حصر بودن یا طبقه …

این دانشجوی مبارز و عدالت‌خواه ضمن تأکید بر مبارزه علیه استبداد داخلی، استعمار، نیروهای امپریالیستی و تحریم و تهدید به تجاوز نظامی، سیلی محکمی نیز بر سیمای زرد اپوزیسیون ارتجاعی، بویژه بقایای منفورسلطنت پهلوی، کوبید وصف دانشجویان و مردم ایران را از اجانب جدا ساخت. وی در بخشی از سخنا‌ن خود گفت: «آیا اپوزیسیونی که می‌خواهد با ابزار جنگ و تحریم و به بهای زندگی روزمره مردم قدرت را بدست بیاورد، می‌تواند دلیل واقعی عرضه کند؟ نسبت این اپوزیسیون با کودتای سال ۳۲، با کشتار میدان ژاله و با سرکوب‌گری‌های خونین ساواکی، آیا این اپوزیسیون به دنبال همان نظم منحط نیست؟ که امروز مردم فرانسه و شیلی را به خیابا‌ن‌ها کشانده؟» در زیر عین سخنرانی را که به صورت مکتوب تنظیم شده است، ملاحظه فرمایید: «صف ما با حقیقت چیست؟ اگر در وضعیتی هستیم که هیچ پروژه سیاسی مترقی نمی‌یابیم، اگر در وضعیتی هستیم که جان مردم به لب‌شان رسیده …

مقاله زیر برگرفته از کانال سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه است که توسط «حسین اکبری»، فعال سندیکایی، به رشته تحریر درآمده است. وی با دقت و ظرافت تمام خصلت و ویژه‌گی‌های مبارزه صنفی و معیشتی کارگران و تعرض بورژوازی حاکم در قالب سیاست‌های نئولیبرالی به حقوق اولیه مزدبگیران را برشمرده و آن را با مبارزه بر ضدسرمایه‌داری و امپریالیسم پیوند زده است. این فعال سندیکایی تجویز نهادهای امپریالیستی، تجارت جهانی، صندوق بین‌المللی پول و بانک جهانی و مدافین «بازار آزاد» و سیاست‌های نئولیبرالی را مورد نقد قرارداده است و به جریانات منحط سلطنت‌طلبان و راست و هوادار امپریالیسم، که دانشجویان مبارز و انقلابی ایران را در شانزده آذر امسال به خاطر برافراشتن پرچم مبارزه بر ضدنئولیبرالیسم مورد حمله قرارداده‌اند، برخورد کرده است. ما به خاطر اهمیت این موضوع مهم کارگری و جهت‌گیری صحیح این مقاله ارزشمند آنرا به چاپ می‌رسانیم. هیات تحریریه «سویه اصلی مطالبات کارگری فی‌نفسه …

 بیانیه زیر یکی از ده‌ها بیانیه دانشجویان دانشگاه‌های ایران در شانزده آذر امسال است که به دستمان رسیده است. دانشجویان در این بیانیه به درستی ارتجاع داخلی، استعمار و امپریالیسم را هدف قرار داده‌اند. در این بیانیه آمده است که «مبارزه برای معیشت و سرکوب از جانب حاکمیت، تنها مختص این نقطه از جهان نیست؛ وقتی چشمانمان را فرای رسانه‌های فاشیستی سلطنت‌طلب و رسانه‌های سرکوب‌گر داخلی باز می‌کنیم به یک همبستگی جهانی در مسیر احقاق حق زندگی برای توده‌های همه ملیت‌ها و نژادها می‌رسیم؛ چونان که در ایران، عراق، لبنان، شیلی و فرانسه جرقه‌های مشابهی عامل شعله‌ورشدن خیزش مردمی و حق‌طلبی آنان گشت». این دانشجویان میهن‌دوست و انقلابی «راه رهایی و مسیر آزادی را جز در پرتوی اتحاد و همبستگی مبارزات توده‌ها ندانسته و خط سیر رهایی از استثمار داخلی و استعمار خارجی را تنها و تنها با همبستگی مبارزات زنان، کارگران، دانشجویان و دیگر اقشار فرودست و زحمتکش جامعه …

«لاله‌های سرخ» خنده برلب‌ها دگر خشکیده است شور هستی از دلم برچیده است در هوایِ سردِ این دوران تار رِخوت پیری به جان تاریده است من به غربت، سر به سودایِ وطن اشک خونباری به چشم و دیده است خونِ گرمِ عاشقانِ باغِ عشق در رهِ آزادگی شوریده است لاله‌های سرخِ زیبایِ بهار در سیّه فصل خزان روییده است دشتِ ما پُر گشته از انبوهِ گل نَم‌نَم باران بر آن باریده است باغبان با دستِ خون‌آلودِ خویش غنچه‌ها را از گلستان چیده است بیدار باش ای حافظِ گل‌های سرخ این دل از رنگ و ریا ترسیده است دزد دیروز در مجالِ فرصتی است حول و حوش باغ گل خوابیده است باز می‌بینم لاله‌یِ سرخی به خاک در میان‌ِ خون خود غلطیده است جان فدایِ این گل خوش بویِ باغ کین چنین عطرش به جان پیچیده است زنده شد بار دگر یعقوب لیث مامِ میهن بر خودش بالیده است ناشناس ۶ …