برای شناخت ریاکاران خوب است به اسناد مراجعه کنیم؛ ریاکاران به هیچ اصولی جز منافع حقیر و کیف پول خود پایبند نیستند. راستی زندگی چقدر ساده می‌بود و سیاست چه اندازه آسان می‌گردید، چنانچه هر ریاکاری به ریاکاری خویش اعتراف می‌کرد و خود را در پشت کوهی از «احساسات وطن‌پرستی« و «ایران‌دوستی» و «غم‌خواری» برای مردم میهن ما پنهان نمی‌نمود. دارودسته رژیم منفور و ساقط شده پهلوی از قماش این ریاکاران‌اند. آنچه برای آنها اهمیت دارد، چاکرمنشی نزد امپریالیسم آمریکا، صهیونیسم اسرائیل و وهابیسم عربستان سعودی است. آنان برای توجیه این خیانت‌ها از مردم ایران و از «وطن» مایه می‌گذارند. امروز این وطن‌فروشان مزدور چون متوجه‌اند که وجود دو کشور چین و روسیه، چون دو متحد موقت و مصلحت‌گرای ایران، مانع تحقق برنامه‌های درازمدت اربابان آنها در منطقه است، این دو کشور را راست و یا دروغ به آماج حملات خود بدل کرده‌اند. هرآنجا که کُمیتِ استدلال آنها لنگ شود، …

امروزه این پرسش در مقابل همه دول جهان مطرح است که آیا حق حاکمیت ملی شامل شبکه مجازی نیز می‌شود و یا در این عرصه باید تسلیم آمریکا شد و تحت نام جهانی‌شدن ارتباطات و دفاع از «آزادی عقیده» و «نئولیبرالیسم» به شبکه تارعنکبوتی مجازی آنها وابسته گشت و استبداد آمریکائی توسط شرکت‌های خصوصی و دولت آمریکا را پذیرفت؟ امروزه روشن است که این شرکت‌ها تنها نوع معینی از تفکر را تبلیغ می‌کنند که بیشتر شستشوی مغزی است تا «آزادی» بیان عقیده. کتابخانه و منابع آنها دستکاری شده است. تاریخ گروه‌های سیاسی، که در شبکه مجازی آمریکائی‌ها وجود دارد، جعلی است. برای امپریالیست‌ها، که ممالک جهان را بخشی از خاک خود به حساب می‌آورند، کنترل شبکه‌های مجازی از جانب کشورهای مستقل عین استبداد تبلیغ می‌گردد. آنها غارت کشورها، دخالت در امور داخلی آنها، نظارت بر شبکه ارتباطی آنها و سردرآوردن از تمام اسرار این کشورها را دموکراسی جا می‌زنند، زیرا …

نشریه آلمانی «زود دویچه تسایتونگ» مورخ ۲۶ ژوئن ۲۰۲۰ خبر داد که مسافرت «هاشم تحاچی» به آمریکا برای ملاقات با رئیس جمهور صربستان برهم خورد. این برهم‌خوردگی ناشی از آن بود که دادگاه کیفری لاهه، که در دست اروپائی‌هاست، پرونده‌های «هاشم تحاچی» را، که تاریخ مصرف خیانت‌اش تمام شده، رو کرده است و می‌خواهد وی را به عنوان جنایتکار جنگی محاکمه کند. در اینجا سخن از دوران تجاوز آلمان و سایر ممالک امپریالیستی به یوگسلاوی مستقل و تجزیه آن است. دو ماه قبل از حمله غیرقانونی و تبهکارانه ناتو به یوگسلاوی، در تاریخ ۲۴ مارس ۱۹۹۹، «هاشم تحاچی» با صحنه‌سازی «آدمکُشی» و تبلیغات نسل‌کُشی آلبانیائی‌ها، تحت عنوان «قصابی راچاک» (RaÇak) تصاویر جعلی را با همکاری سازمان جاسوسی آلمان بر سر آنتن‌ها فرستاد تا افکار عمومی را برای تجاوز «انسان‌دوستانه» به یوگسلاوی آماده کنند. ناتو به همین بهانه تحت نام «جلوگیری از نسل‌کُشی» و نابودی مردم کوزوو به یوگسلاوی حمله نمود و …

سندِ برنامه‌ای را که  ایران و چین منتشر کرده‌اند، هنوز «قرارداد» نیست، بیان خطوط کلی سیاستی است که دو کشور می خواهند در آینده به پیش برند که این سیاست کلی ادعائی در مجموع اگر واقعاً اجرا شود، به ضرر ایران نخواهد بود. ولی زمانی می‌شود به داوری در مورد یک قرارداد نشست که مفاد مورد توافق آن به طور مشخص تنظیم شده و در مقابل شما قرار داشته باشند. داوری در مورد کلیات راحت است، ولی بحث ما بر سر تحلیل مشخص از شرایط مشخص است که به جزئیات برمی‌گردد و به دقت و کارشناسی نیاز دارد. به عنوان نمونه قرار است که در مورد بنای تأسیسات آب شیرین و بهره‌برداری از آن در ایران با چینی‌ها همکاری شود. هر ایرانی میهن‌پرستی می‌داند که ایران سرزمینی کم آب است و به ویژه جنوب ایران به آب شیرین نیاز دارد. تمام ممالک کم آب عربی سواحل خلیج فارس این تأسیسات را …

زنده باد مبارزات کارگران هفت تپه برای کسب حقوق صنفی، دمکراتیک و سیاسی خویش! در حالی این مقاله را به رشته تحریر درمی‌آوریم که ۷۰ روز از دور تازه اعتراضات نفس‌گیر صنفی کارگران شرکت نیشکر هفت تپه می‌گذرد. در رئوس مطالبات کارگران تغییری بوجود نیامده است. در کنار طرح «مسأله پرداخت حقوق معوقه»، »بازگشت به کار کارکنان اخراجی» و »تمدید دفترچه بیمه»، دو مطالبه اصلی  مبنی بر »لغو خصوصی‌سازی و «خلع ید مدیران کنونی« مطرح هستند که کماکان بر استیفاء حقوق خود پای می‌فشارند تا سرانجام حاکمیت را به تمکین وادارند. کارگران ایران خوب می‌دانند که راه مبارزات کارگری هیچگاه هموار نبوده است؛ کارگران ایران متأسفانه به دلیل سرکوب شدید هیأت حاکمه بورژوازی چه در دوران سلطنت پهلوی و چه در نظام سرمایه‌داری جمهوری اسلامی ایران با دشواری‌ها و موانع فراوانی روبرو بوده و هستند. تاریخ معاصر جنبش کارگری شاهدی است بر این مدعا. هرگاه مبارزات کارگران می‌رود تا پا بگیرد، ارتجاع حاکم از یکسو از طریق …

روزنامه «جهان صنعت» به دلیل انتشار اظهار نظر «محمدرضا محبوب‌فر«، «عضو ستاد مبارزه با کرونا» توقیف شد. «محبوب‌فر» آمار اعلام شده از سوی مسئولان رژیم در مورد میزان مرگ و میر ناشی از کرونا را غیرواقعی خواند: «محبوب‌فر»، عضو ستاد مقابله با کرونا و اپیدمیولوژیست به «جهان‌صنعت» چنین گفت: «دقیقا یکماه قبل از اعلام رسمی ظهور کرونا در کشور یعنی در اوایل دیماه اولین بیمار مبتلا به کرونا مشاهده شده است. ولی آن زمان دولت به دلایل سیاسی و امنیتی پنهانکاری کرد و بعد از مراسم ۲۲ بهمن و انتخابات مجلس بالاخره دولت تصمیم گرفت وجود شیوع کرونا در کشور را اعلام کند. متاسفانه از همان ابتدا یک اطلاع‌رسانی شفاف برای جامعه صورت نگرفت. قطعا از ابتدای شیوع کرونا در کشور تاکنون این آمار مهندسی شده است. در هر صورت این آمار بر اساس ملاحظات سیاسی و امنیتی به جامعه تزریق می‌شود». در همین رابطه «انجمن صنفی روزنامه‌نگاران آزاد تهران» با انتشار …

«تلخیصی از مقاله‌ای در توفان شماره ۲۳۹ بهمن ماه ۱۳۹۸ ارگان مرکزی حزب کار ایران «در مورد شعار سرنگونی از منظر حزب ما» روشن است کسی که شعار «سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی» را طرح می‌کند و امر کسب قدرت سیاسی را در دستور کار خود و یا دیگران قرار می‌دهد، باید خود روشن کند که این حکومت را با چگونه حکومتی می‌خواهد تعویض نماید. تا اینجا، گفتار وی تنها در عرصه تئوری حرکت می‌کند و برای بیان چنین سخنانی میدان پیشگوئی و بیان آرزوها بسیار گسترده است، بدون آنکه نتایج عملی‌ای بر آن مترتب باشد. مسئله کسب قدرت سیاسی در یک مبارزه سیاسی، تنها یک دورنماست و نه الزاماً واقعیت روز، که فوریت و جنبه عملی داشته باشد. برای تعیین شعارهای تاکتیکی روز – و نه خواست‌های دور، که سمت حرکت را روشن می‌کنند- باید وضعیت سیاسی کنونی را مد نظر قرار داد و نه شرایط آرزوئی را. بدون تحلیل مشخص …

در ادامه مبارزه و مقاومت خستگی‌ناپذیر و دلاورانه کارگران شرکت هفت‌تپه و اعتصاب و اعتراضات خیابانی آنها، هزاران کارگر شاغل در صنایع نفت و گاز و مجتمع های پتروشیمی در اهواز، آبادان، اصفهان، قشم، ماهشهر، کنگان، لامرد، مُهر، جفیر و دشت‌آزادگان، نیروگاه برق سبلان و شرکت نصب نیرو در اردبیل و همین طور کارگران صنایع سنگین هپکو در اراک، یکی از مهم‌ترین و گسترده‌ترین اعتصابات کارگری سال‌های اخیر را رقم زده‌اند. کارگران سال‌هاست که در چنبره مناسبات استثماری، ستمگرانه و ضدکارگری حاکم گرفتار شده و به شدیدترین شکل ممکن توسط صاحبان سرمایه و کارفرمایان – اعم از کارفرمایان بخش خصوصی و دولتی – استثمار می‌شوند. آنان در تمامی این سال‌ها حتی از ابتدایی‌ترین حقوق خویش محروم بوده‌اند. دستمزدهای به مراتب زیر خط فقر، حقوق‌های پرداخت نشده و معوقه، اخراج و بیکارسازی‌های گسترده و مداوم، حاکمیت شرکت‌های پیمانکاری و واسطه‌ای، فراگیری قراردادهای موقت و سفید امضا بر بازار کار، آزادسازی قیمت‌ها، …